Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Meester Pennewip hield zich als gewoonlyk bezig met het fatsoeneeren onzer gewezen aanstaande groot-ouwelui, en z'n pruik, nog niet geheel hersteld van de ondergane aandoeningen, verlangde reikkrullend naar zondag. Klaasje van der Gracht had den prys gekregen, met 'n plechtig: "ga zoo voort, myn zoon!" Dat-i gedaan heeft.
Aan Keesje, die geen "som" alleen wist te maken en altyd steken bleef in de hollandsche graven. Arme jongen, zei Leentje, je hebt wel gelyk. Ze kwamen in 't huis van Beieren... 't is wel schande! En dat om 'n duit op 't pond. Zy beweerde namelyk dat Pennewip goedkoop vleesch kreeg van Keesje's vader die slachter was, en dat er alzoo knoeiery plaats had met die graven en hun gedurig verhuizen.
Als 'n bekwaam mensch wist hoeveel genoegen hy velen doet met 'n blyk van wat onbekwaamheid, zoud-i waarlyk menigmaal zich dom houden uit louter menschenliefde. Maar Wouter dacht ditmaal niet aan 't pleizier van de anderen, dat-i ook niet zou begrepen hebben. Hy schreide, en was boos op meester Pennewip die hem geen fransch en geen fabels geleerd had.
We zagen immers reeds hoe ook de eerwaardige Pennewip kind bleef op dit stuk, en in z'n opvoedings-systeem het "breien en merken", waarin z'n ega zoo uitmuntte, tot parallel-studie verhief van 't "psalm-zingen" en de "leer der Zaligheid."
Dat rooverslied leidde tot een geweldige katastrophe; meester Pennewip klaagt Wouter ten aanhoore van den heelen vriendenkring van den huize Pieterse aan: zelfs de huisdominee komt aan zijn zedelijke verbetering te pas. Terwijl bij de Pietersens harmonie is tusschen benepen omgeving en benepen denkbeelden, groeit Wouters ziel juist tegen de verdrukking in.
En hy begreep niet waarom de heele familie niet naar Italië ging, om daar 'n behoorlyke roovery op te zetten. Maar Pennewip hoefde niet mee, dacht-i en Slachterskeesjen ook niet. 't Zou hem benieuwen wat er gebeuren zou met z'n vers...
Jawel, jawel, meester, riep juffrouw Pieterse, o zeker, zeker, ik zie 'm heel goed. Kyk jy ook eens, Trui! En dáár staat er nog een, ging Pennewip voort. Laat de andere juffrouw ook eens zien. 't Boek ging rond. Juffrouw Pieterse was bly dat de inspanning tot begrip, die weldra van haar zou geëischt worden, 'n beetje verdeeld werd over 't heele gezelschap.
Voorin stond op 'n ingeplakt blaadje: ter belooning aan Wouter Pieterse omdat hy de lessen in de Noorderkerk wel heeft opgezegd, en ter aanmoediging om ter eere Gods op den ingeslagen weg voorttegaan. En daaronder stonden de namen van Dominee en Ouderling, met krullen die Pennewip zouden beschaamd gemaakt hebben.
Ook verveelde hem z'n broer Stoffel, en z'n zusters, en juffrouw Laps, en huisdominee, en alles. En hy begreep niet waarom de heele familie niet naar Italie ging, om daar 'n behoorlyke roovery optezetten. Maar Pennewip hoefde niet mee, dacht-i, en Slachterskeesjen ook niet. 't Zou hem benieuwen wat er gebeuren zou met z'n vers...
Hy hoopte dit dan ook te doen met al 't gewicht van iemand die de hoogste tevredenheid van Meester Pennewip had ingeoogst over 't voordragen der bekende leerstelling: "myn vader gaf my dezen nieuwen hoed."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek