Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Shakespeare is daarvan het beste voorbeeld. Literair mooi, en toch altijd pakkend. Ik vind Ibsen als literair dichter niet hoog staan, absoluut niet, maar zijn groote verdienste is, dat hij een manier heeft gevonden, om het publiek iets te zeggen van af het tooneel.
Een hypodroom, met de zon, de maan en de sterren als jury! "Ik had er twee maanden voor noodig, maar ik deed het. En dat is geen ophakkerij. Ik liet hem maar rondhollen, ik had de binnencirkel onder 't loopen gedroogd vleesch en bessen etend en zoo nu en dan een tukje pakkend. Natuurlijk werd het dier soms wanhopig en kwam op me af.
Zoo zegt men: het ~einde~ van de bladzijde, niet het ~slot~. Van een boek kunnen beide woorden gebruikt worden; het ~einde~ vindt men na den laatsten regel, het ~slot~ ziet op de laatste zinnen: Dat boek bevat een pakkend ~slot~. Ik las dit boek van het begin tot het ~einde~, maar vond niet het bewuste woord. Aan het van dezen zandweg woont een jager.
Toen was alles stil en met een oproerig hart verder pakkend, vroeg Hedwig zich af, wat Boy's moeder toch wel geantwoord zou hebben! 's Avonds was hij nog laat wakker en riep hij om "Maddy." Bridget haalde Hedwig. Met een kleur, de groote oogen heel wijd open, zat Boy op in zijn bed. "Maddy komt toch terug?
En Elsje's hand pakkend, trok ze haar snel met zich mee in de kinderkamer, waar haar broertje al te bed lag en een vriendelijke kinderjuffrouw Elsje lachend toeknikte. "Liesje is altijd vol ijver om iedereen te helpen," zei ze. "Kom vrouwtje, nu gauw in bed. Het is toch al zoo erg laat geworden van avond." "Kom je ons goeden nacht zeggen?" riep Tom vanuit zijn ledikantje. Elsje antwoordde niet.
Toen zij Pyrrhus zag, ging zij recht op den stang af, waarop de sperwer zat, dien Nicostratus op zoo hoogen prijs stelde en na hem losgemaakt te hebben, deed zij of zij hem in de hand wilde opheffen, maar hem bij zijn klauwen pakkend sloeg zij hem tegen den muur en doodde hem. Nicostratus schreeuwde tot haar: Wee mij, vrouw, wat doet gij?
En zijn neus vlak pakkend het deurlicht, snavelde er tusschen neêr, hard en onverschillig in een stijlen rug, maar verdrietelijk toch met zijn hangende punt. Een zenuwachtig rilletje trok op onder uit den bluf van den knevel en zijn mond, zijn spotmond, hoe zou die er wel onder uitzien.
En inderdaad: "Och weet u," zegt oom Catullus, u vertrouwelijk onder den arm pakkend, "we binne acteurs, dacht u nou heusch, da'we ... haha ... da'we Romeine ware ... maar komt ü dan uit Purmerent as ik vragen mag.... An die Lucius had u dat toch wel dadelijk kenne merken, die zal nog heel wat moete repeteere voor-ie toonbaar is!... We binne het gezelschap-Couperus ... spele voor filmopname.... Maatschappij Holkema en Warendorf.... O maar daar is de directeur! dat treft u!... Meneer Couperus!
Langs versch gekalkte, met oker besmeerde muren gingen ze, lage slopjes door, nauw en gedrongen in gelen schemer, soms pakkend op een hoek een worp zonlicht gelijk een neêrgeschoten pijl.
Enfin, hij zat dus voor den vorm in dat kabinet, maar eigenlijk stond er alleen een schrijfmachine. Veine! veine! Het geluk dient den stoutmoedige. Het prospectus was inderdaad practisch en pakkend gesteld. En zijn portret.... nu hij mocht dan ijdel wezen, goed! maar zijn portret had het hem dan toch maar gedaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek