Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Zij kan er de kleinste voorwerpen mede opnemen, het fijnste blad afplukken en in den mond brengen. "In onzen dierentuin," zegt Owen, "is meer dan een dame, die naar de Giraffe keek, door deze beroofd van de kunstbloemen, die haar hoed versierden.
Smartelijke uren had Beatrice doorgebracht sedert dien ochtend der scheiding. Zij moest al de innerlijke bitterheid van haar lot verdragen; zij moest al de stekelige gezegden van Elisabeth's scherpe tong verduren, en Owen Davies op een afstand trachten te houden. Die laatste taak werd hoe langer hoe zwaarder.
In zijn hart dacht Owen dat hij toch eigenlijk liever gehad zou hebben dat het maar een getrouwd man was, omdat een getrouwd man, in allen gevalle, Beatrice niet wettig kon bezitten. Maar hij had ontzag voor Elisabeth's strenge zedelijkheid, en dus zeide hij dat niet. "Ik gevoel mij een weinig van streek, Miss Elisabeth," zeide hij. "Ik wil maar liever heengaan.
Maar toch bromde Elisabeth over haar verkwisting dat zij nog maar voortging met een dagblad te koopen, en vroeg waar het toe diende elke week een sixpence aan zulk een weelde te besteden. Doch Beatrice kon er niet toe besluiten van het blad, waarin zij nu en dan van Geoffrey melding gemaakt vond, af te zien. Owen Davies was ook een gestadig verdriet voor haar.
"Het schijnt dat er een misverstand is," zeide hij, op een toon van verlichting, hoeveel moeite hij ook deed om het te verbergen. "Ik had begrepen dat het tusschen u en Owen Davies tot een engagement was gekomen. Als ik het mis heb, vraag ik u wel verschooning." "Ge hebt het totaal mis, mijnheer Bingham; ik weet niet hoe ge u dat in 't hoofd hebt gehaald, maar er is niets van aan."
Tot dusverre had zij dit laatste nog altijd weten af te wenden, maar zij wist dat het er toe komen moest. Niet dat zij bevreesd voor den man zelf was, daartoe was hij te bevreesd voor haar. Wat zij vreesde, was de uitbarsting van toorn van haar vader en haar zuster, als zij hoorden dat zij Owen Davies had afgewezen.
"Het schijnt niet veel indruk op hem te maken," dacht Beatrice, terwijl zij aan de schel van de achterdeur trok, "hij is zeker dom. Hij ziet er dom uit." De deur werd geopend door een oude vrouw van een driftig voorkomen, met een schelle stem. "Juffrouw Thomas," dacht Owen; "zij is nog erger dan ik verwacht had."
Beatrice zat op haar stoel als een geknakte lelie, of als een gevangene op de bank der beschuldigden. De anderen zaten tegenover haar, en Owen Davies stond op, met een van woeste geestdrift stralend gelaat en sprak hen allen toe als een Procureur Generaal.
Als het anders geweest was, zou zij haar geluk niet vergooid hebben en met Owen Davies getrouwd zijn, in welk geval haar geschiedenis niet geschreven had behoeven te worden. Hoofdstuk VII. Een echtelijk praatje.
Ik heb er over nagedacht, en ik geloof vergeef mij dat ik het zeg dat, als gij er toe kunt besluiten, gij misschien het best zult doen met hem te trouwen. Hij is geen slecht man, en hij is rijk." Zij hadden snel geloopen, en nu waren zij aan de plek als het "Amphitheater" bekend, dezelfde plek, waar Owen, zeven maanden geleden, Beatrice een liefdesverklaring had gedaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek