Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 oktober 2025
Men hoorde de huisdeur opendraaien; het waren Otto en Etienne Van Erlevoort, die samen thuiskwamen en hun vroolijke stemmen vermengden zich met het gegil der kinderen, de vergeefsche aanmaningen van juffrouw Frantzen en het geblaf van Hector, Otto's zwarten hond. Kom nu, Mathilde, zie nu eens even naar mijn japon! vleide Freddy met haar liefste stem.
Het was, of er iets als zelfverwijt in haar ziel sloop en zij dacht na, of er een verband was tusschen haar laatste woorden tot Vincent en zijn flauwte. Maar zij herinnerde zich hun gesprek niet meer en zij liet zich moê tegen Otto's schouder neêrzinken. Wat een kind ben ik, hè? murmelde zij nog bevend.
Maar later is de Duitsche Keizerskroon tot op den allernieuwsten tijd niet weder blijvend aan Noord-Duitschland gekomen. Ook heeft de Saksische of plat-Duitsche taal van dien Keizer-glans geene winst gehad. Hunne Otto's, welke die taal spraken, konden haar den voorrang boven de reeds veel ontwikkelder Opper-Duitsche dialecten niet doen verwerven.
Maar toch schonken zij haar nu in het verleden kleine, zoete oase's, waarvan hare gedachte noode scheiden kon. Slechts een enkele maal was de stille roman van haar hart tot een crisis gestegen. Eens had Frédérique, over Eline, over Otto's eenzaam leven in Elzen sprekende, uitgeroepen: O, Marie, jij zou een lieve vrouw voor Otto geweest zijn! Jij zou hem gewaardeerd hebben.
Een applaus weêrklonk, de halve cirkel der toehoorders verbrak zich. Mooi.... zoo mooi! murmelde Eline als in een droom. En zalig voelde zij Otto's hand haar arm zoeken.... o, zij leefde zoo zoet....
Het kan niet anders of hij denkt aan me, zooals ik dikwijls aan hem denk! Hoû je nog van hem? vroeg hij dof. Niet zoo, als ik van hem gehouden heb. Nu niet, Lawrence... Ik geloof, dat ik nu alleen medelijden met hem heb. Maar ik denk dikwijls aan hem. Hier is zijn portret. Zij opende het medaillon en liet hem Otto's beeltenis zien. Zwijgend staarde hij er op.
Maar ik meen een séjour ergens op een koele, schaduwrijke plaats, waar u een lieve entourage zou vinden. Zij dacht aan de Horze. O, als zij Otto's vrouw was geworden! Dan had zij nu koelte, schaduw, liefde gehad! Ik weet niet zoo een plaats! antwoordde zij mat. Misschien zou ik wel wat voor u kunnen vinden.
Op de trap bedacht zij zich, of ze zou durven; misschien, dat Otto zelve een woord zou zeggen, maar anders wilde ze het toch wagen. Zij trad Otto's kamer binnen. Hij liep rond als in een vage droomerij, het hoofd gebogen, de handen op den rug, geheel en al tegen zijn arbeidzame gewoonte in. Zoo, dat vind ik pas een lief zusje! zeide hij schertsend en nam haar het kopje uit de hand.
Na het uitsterven der Karolingers en na Konrad I, viel zelfs den Saksers en hunnen Hertogen de Duitsche Keizerskroon toe, die hun Vorstengeslacht gedurende eenige generaties behield. Zij hebben het Duitsche rijk eenige zijner degelijkste en roemrijkste Keizers, Hendrik den Vogelaar en de Otto's gegeven.
Otto's eenvoudige woorden, waarachter zij nog zoo kort te voren schatten van liefde had zien schuilen, ergerden haar nu ook.... Barstte hij dan nooit eens uit in een vlaag van passie, in een hartstochtelijke betuiging over.... over wat ook maar!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek