United States or Mauritania ? Vote for the TOP Country of the Week !
Elken morgen kwam zijn kapelmeester, vergezeld van eenige knapen, die een bijzonder schoone stem bezaten, om zich met hem te oefenen in den zang, en de prins, die een vrij goeden tenor had, vond hierin steeds veel behagen. In zijn kamer bevonden zich, behalve een orgel en een clavicordio, guitaren, violen en fluiten, en al deze instrumenten bespeelde hij met veel vaardigheid.
"Daar doe 'k het orgel op spelen!" zei Lowis gekscherend, en met een kort klikje begon de metalen plaat te draaien en de tonen van een gevoelerig, alom-bekend Engelsch deuntje, trippelden door de kamer, dom-vroolijk en vuig-dartel, lijk den perelenden lach eener dolle maagd ...
Maar eensklaps bestierven de woorden mij op de lippen, want daar klonk mij plotseling gezang in de ooren. Eerst begreep ik niet, wat er gebeurde, maar weldra ging mij een licht op. 't Was kerkgezang en dat nog wel zonder orgelbegeleiding. Door de verrassing van het gebeurde, had ik het orgel vergeten, en nu was het te laat!
Want ze hadden 'n zeil, waarop 'n fraaie geschiedenis stond afgebeeld. Het was, om 'n paar staken gerold, gedragen door de twee oudste kinderen, die nu echter by dien slagboom hun vrachtje moedeloos hadden neergelegd. Ook 't orgel was op den grond gezet, en de vermoeide man ging er op zitten, niet zonder vrees dat men tol zou komen vorderen voor 't beetje rust dat-i waarlyk wel noodig had.
Ik ben er zelf veel te bang voor.» »Dat is wel gelukkig. En dien Wilden Bob neem je toch niet mede? Dat wil ik volstrekt niet hebben, hoor!» »Neen Moe, hij heeft het mij straks wel gevraagd, maar ik heb hem gezegd, dat het niet mocht en dat Jan van der Vliet altijd met mij meêging. Bob is wel een goede jongen, Moe, maar op het orgel zou ik hem toch ook in het geheel niet vertrouwen.»
Eindelijk lezen we: »Hedennacht overleden." De gordijnen zijn gezakt. Er is geen school. We gaan naar huis. Niets, niets blij met de vakantie. Ik denk aan dien zachten man, biddende met zijn zachte stem. Ik hoor hem weer aan 't orgel. Ik denk aan zijn lieve vrouw. Die zal nu wel erg bedroefd zijn. Ik denk aan 't hondje. En nu, veertig jaren later, denk ik: Ik wou, dat die lieve vrouw nog leefde.
Komt de meester niet?» »De meester is uit,» zei ik, »en nu moet ik spelen.» »Zoo, zoo, nu, dat is je toevertrouwd. Er zal wel veel volk ter kerk komen, denk ik, want het is prachtig weêr. Kom, ik zal maar gaan zitten.» Potman ging naar de andere zijde van het orgel, waar zijn stoel stond, en nauwelijks was hij weggegaan, of Jan van der Vliet kwam binnen.
En over de helling heen in de oude kerk gingen al de koningen en koninginnen van Denemarken hand aan hand, allen met gouden kronen op; en het orgel speelde en de bronnen murmelden. De kleine Tuk zag alles, hoorde alles. «Vergeet de steden niet!» zei koning Hroar. Op eens was alles weer weg; ja, waar was het gebleven? Het was hem, alsof men een blad in een boek omslaat.
Zij nam zijn gelaat tusschen haar handen en zeide vol deernis: »Neen, broeder, zoo laten wij u niet gaan!" Zij zette zich voor het orgel, en als een bede naar boven rees uit den mond van moeder en zusters het aandoenlijk psalmlied: »De Heer zal u steeds gadeslaan. Opdat Hij in gevaar Uw ziel voor ramp bewaar! De Heer, 't zij g' in of uit moogt gaan, En waar g' u heen moogt spoeden.
Vandaag is het de dag van den patroon der plaats, morgen is het schuttersfeest; nu moet er een nieuwe klok worden gedoopt of een nieuw orgel ingewijd; dan weer moet de gemeentelijke rekening worden opgenomen, of wordt eene publieke verkooping gehouden, of is er een gouden of een zilveren bruiloft, of wel worden de maaiers onthaald, of het einde van den wijnoogst gevierd.
Woord Van De Dag