Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
In de stad #Medina# vond bij met zijne aanhangers eene veilige schuilplaats; de inwoners hoorden naar hem en bouwden de eerste moskee of tempel. Zijn aanhang nam nu zoo zeer toe, dat hij weldra aan de spits van een dapper leger naar Mekka optrok. Bij deze verovering bleef het niet; na korten tijd was geheel Arabië in de macht van den profeet.
"O Mijnheer Symmes, gij hebt ook een jongetje!" "Dat heb ik," zeide de man, terwijl hij haar ruw maar vriendelijk tegen den steilen kant optrok. "Bovendien, ge zijt eene meid die hart heeft. Ik houd van courage, waar ik dien ook zie." Toen zij boven op den kant gekomen waren, bleef de man staan. "Ik zou gaarne iets voor u doen," zeide hij, "maar ik kan u nergens brengen.
Het was Pierre die mij bij de haren tegen de pannen optrok. Ik lag daar, verstomd toeschouwende. Pierre wierp zich opnieuw in de golven en ik verwonderde mij plotseling Gaspard te zien opduiken op de plaats waar hij verdwenen was, de jonge man had Veronique in de armen.
De hovelingen wezen spottend met den vinger naar den kalen avonturier als een, die onmetelijke rijken bezat met millioenen inwoners, die hij aan de koningen van Spanje ten geschenke wilde geven. Columbus wist niet, wat hij doen of waar hij gaan moest. Hij bleef te Cordova talmen, terwijl het Spaansche leger optrok, om de laatste schuilplaats van de Mooren in de provincie Granada aan te tasten.
Op eens, terwijl Nellie weer zoo zat te zuchten en te tobben, kwam er een dichte nevel voor hare oogen, en toen de nevel optrok, bleef er alleen een dunne sluier over, en achter dien sluier zag ze de fee. "Nu kindlief, heeft mijn tooverstaf je gelukkig gemaakt?" vroeg de fee. "Neen, o, neen, beste fee," riep Nellie. "Neem den tooverstaf terug, ik begeer al die heerlijkheden niet meer.
Laurie's verlegenheid ging heel gauw over, want Jo's jongensmanieren zetten hem op zijn gemak, en Jo was zoo vroolijk en natuurlijk als altijd, omdat zij niet meer aan haar japon dacht en niemand de wenkbrauwen tegen haar optrok.
De geur is de ziel der bloemen, en de bloemen der zee, hoe prachtig ook, hebben geen ziel! Wij waren aan den voet van een boschje vrij zware drakenboomen genaderd, die door de kracht hunner sterke wortels de rots gebroken hadden, toen Ned Land uitriep: "O mijnheer, een bijennest!" "Een bijennest," antwoordde ik, terwijl ik den schouder ongeloovig optrok.
Ze neep hare lippen overeen, zoodat haar mond een blauw riemken werd, dat, als een meskap, haar puntige kin en haar scherpen neus naar voren deed uittoppen. Een roode hitte kleurde de randen van hare oogen, en een zenuwrimpel, die hare wenkbrauwen optrok, trilde ongedurig op haar voorhoofd. Ze wachtte, tot ze het slot hoorde klinken.
"Ik weet het niet," antwoordde haar zoon, terwijl hij zuchtende de schouders optrok: "Ik kan zelf niet beoordeelen, wat in de tegenwoordige omstandigheden voor mij het beste zou zijn." "O!" zeide Magdalena, "die beslissing kan u niet zwaar vallen.
"Hetgeen zij ons gedaan hebben, is dus niet voldoende?" vroeg Pencroff, die niets van deze aarzeling begreep. "Zij kunnen tot andere gevoelens komen," zeide Cyrus Smith, "zij kunnen berouw gevoelen...." "Zij berouw gevoelen!" riep de matroos uit, terwijl hij zijn schouders optrok. "Pencroff, denk aan Ayrton!" zeide Harbert toen en vatte de hand van den matroos.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek