Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Our folks meenden in het eerst, dat dit eene zeer zonderlinge en onnoodige vermeerdering van het stille en geregelde huishouden was; maar Ophelia was zoo standvastig in hare gemoedelijke pogingen om haar plicht jegens hare élève te vervullen, dat het kind spoedig bij de familie en de buurt in de gunst kwam.
"Dan kan al uwe goedheid voor hen wel eens eene groote wreedheid blijken te zijn." St. Clare had bij zich zelven dikwijls eveneens gedacht, maar antwoordde nu toch achteloos: "Nu, ik denk ook zulk eene bestelling te maken." "Wanneer?" zeide Ophelia. "Eerstdaags." "En als gij dan nog eerder kwaamt te sterven?" "Wat scheelt u toch, Nicht?" zeide St.
Hij had Miss Ophelia dikwijls van een kuch hooren spreken, die al hare huismiddelen niet konden wegnemen; en zelfs op dit oogenblik gloeiden de wangen en de hand van het kind als van koortshitte; en toch was de gedachte, welke Eva's woorden opwekten, hem nog nooit ingevallen dan op dit oogenblik. Is er ooit zulk een kind geweest als Eva?
Hij zeide mij dat hij begonnen was met de papieren gereed te maken; en als nu Miss Phelia zoo goed wilde zijn om er met mevrouw over te spreken, zou zij er misschien wel mede willen laten voortgaan, daar het toch Mijnheer St. Clare's verlangen was." "Ik zal voor u spreken, Tom, en mijn best doen," zeide Ophelia, "maar als het van Mevrouw St. Clare afhangt, kan ik niet veel voor u hopen.
En die daar, met 'n zwaard in de hand? Ook 'n koning... of 'n generaal... of 'n held... of zoo-iets. 't Is iemand die vechten wil... misschien David, of Saul, of Alexander de groote... maar je begrypt dat men niet altyd alles zoo precies weten kan. En die dame met de bloempjes? Ze schynt ze stuk te plukken. Zy? Hm... dat is... laat zien: Ophelia. Ja, dat is Ophelia, zieje? Ja.
"Wel, Neef," antwoordde Ophelia nadenkend, "dat kan wel eenigszins de waarheid zijn." "Wat zouden de armen en geringen doen zonder kinderen?" hervatte St. Clare, terwijl hij Eva nazag, die met Tom aan de hand heenhuppelde. "Een kind is de eenige echte democraat.
Andere kinderen mag zij het kunnen doen, maar het kwaad loopt langs Eva's gemoed af, gelijk de dauw van een koolblad geen droppel trekt er in." "Wees maar niet al te gerust," zeide Ophelia. "Ik weet wel dat ik nooit een kind van mij met Topsy zou laten spelen." "Wel, uwe kinderen behoeven dit niet," antwoordde St. Clare, "maar het mijne mag wel.
Rosa droop spoedig af en Topsy kwam nader en legde haar offer aan den voet van het lijkje. Toen wierp zij zich plotseling, met een woesten en bitteren kreet, bij het bed op den grond en bleef daar luid liggen schreien en kermen. Ophelia kwam haastig de kamer binnen en poogde haar te doen opstaan en zwijgen, maar vruchteloos. "O, Miss Eva! O, Miss Eva! Ik wenschte dat ik dood was, dat doe ik!"
"Wel, Juffrouw," antwoordde Topsy, "omdat ik bekennen moest, en ik kon niets anders bedenken om te bekennen." "Maar ik wilde natuurlijk niet dat gij die dingen bekennen zoudt, die gij niet gedaan hadt," zeide Ophelia; "dat is evengoed liegen als het andere." "Och, er is geen waarheid uit die meid te krijgen," zeide Rosa, haar met verontwaardiging aanziende. "Als ik Mijnheer St.
"Och, lieve Juffrouw, ik kan niet het is verbrand." "Verbrand! Welk een verzinsel! Breng alles hier, of ge zult slaag hebben." Met luide betuigingen, tranen en zuchten verklaarde Topsy dat zij dit niet doen kon. "Alles was verbrand dat was het." "En waarom hebt gij dat goed verbrand?" zeide Ophelia.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek