Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
Men maakte halt aan den voet eener helling onder de schaduw van een ouden olmboom. De geweren en de weitasschen de laatste helaas! zeer plat werden op zij gezet. Toen ontbeet men, om eenigermate de krachten te herstellen, die sedert het vertrek zoo nutteloos verspild waren. Goed beschouwd, was het een droefgeestig maal.
Dat was genoeg; heusch, ze at nooit meer zoo vroeg in den morgen. En Paul? Slaapt die nog? O ja. Mevrouw zeide, dat Paul altijd alleen ontbeet of meestal niet ontbeet en alleen koffie dronk. Paul gaf haar weinig last maar ook weinig genoegen. Meisjes zijn veel gemakkelijker en veel liever dan die jongens, niet waar, moesje?
Te middernacht ging ik aan boord, en na het geheele overige gedeelte van den nacht al vaarende te hebben doorgebracht, ontbeet ik met den Capitain MACNEY, die, in 't jaar 1791 onder den Generaal SPORK den zelfden rang bekleedde.
Te middernacht ging ik aan boord, en na het geheele overige gedeelte van den nacht al vaarende te hebben doorgebracht, ontbeet ik met den Capitain MACNEY, die, in 't jaar 1791 onder den Generaal SPORK den zelfden rang bekleedde.
Van de honderd schotels, die een Chineesch maal behooren te versieren, ontbraken er wel acht en negentig, maar er was genoeg voor de behoeften der vier, die er gebruik van zouden maken en de omstandigheden waren er niet naar dat men buitengewone eischen mocht stellen. Men ontbeet dus heerlijk, want de zak bevatte voorraad voor twee dagen.
De bisschop zag haar verwonderd aan en vroeg: "Zijn er geen tinnen lepels?" Magloire haalde de schouders op en zeide: "Het tin riekt." "IJzeren dan?" Magloire zeide met een afkeerend gebaar: "Het ijzer kan men proeven." "Welnu," hernam de bisschop, "dan houten." Eenige oogenblikken later ontbeet hij aan dezelfde tafel, waaraan Jean Valjean den vorigen avond gezeten had.
De donna, die dit geloofde, kreeg een weinig moed en wees hem de plaats, waar zij de kleeren gelegd had. De student uit den toren gegaan, gelastte aan zijn knecht, dat hij daar niet vandaan zou gaan, en dat niemand daar in zou gaan, eer hij was terug gekeerd en bij die woorden keerde hij naar het huis van zijn vriend terug en ontbeet daar op zijn gemak en toen ging hij slapen.
Voor 't eerst in langen tijd ontbeet hij niet met zijn kleinzoon. Maar toen hij een uurtje later in zijn leunstoel zat, een deken over zijn knieën, liet hij zich het boek brengen, dat hij pas had open gesneden. Hij was toch te zwak om te lezen. Zijn schoondochter Ottilie moest naast hem plaats nemen. "Nu mijn wijfje", zei hij, "geef me dat brave pootje van jou."
Voor het ontbijt wilde zij een uitvoerigen brief aan hare moeder schrijven, en zij begreep dat zij om dit plan te kunnen volvoeren haren tijd niet verbeuzelen moest. Ook had zij een voorgevoel, dat die brief, waarin zij alles zeggen en nogtans het voornaamste verzwijgen moest, haar eene meer dan gewone inspanning kosten zou. Freule Steinmetz ontbeet in eene tuinkamer.
Het eerste wat de "verjapanschte" Passepartout nu ging doen, was een onaanzienlijk theehuis binnen treden. Hij ontbeet daar met het overschotje van een vogel, maar at rijst zooveel hij verlangde, als een man voor wien het middagmaal nog een onuitgemaakte zaak was. "Thans," dacht hij, toen hij zijn honger een weinig gestild had, "is het maar zaak om mijn hoofd bij elkaar te houden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek