Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
Ze zat voor Frieda's schrijftafel en staarde over het kale, wijde land, en, de ellebogen op haar boeken, redeneerde ze met zichzelf: "Het kwam dus niet door de kamer, en niet door de eenzaamheid, dat onrustige, onbevredigde gevoel.
De hoofdstad van Servië, Belgrado, ligt tegenwoordig al heel ongunstig en gevaarlijk in de onrustige tijden, die men op het Balkanschiereiland doormaakt. De groote vijand, al van tientallen jaren her, is Oostenrijk, en nu ligt Belgrado onmiddellijk aan de grens van Oostenrijk-Hongarije, dus op de meest blootgestelde plaats.
Hoor Adolf: ja ik bemin u! Niet als een zuster, met meer kracht, met onrustige drift. Deze bekentenis zij u een beloning, een troost op een eenzame baan, en belette u bij een goed werk te lijden. Dit is het inzicht dat mij mijn plicht zo ver doet vergeten.
De menigvuldige honden blaften ijslijk, alsof zij de noodkreet verstaan hadden, en paarden hun ruwe stem met het geschreeuw hunner wraakzuchtige meesters. Talrijke hopen volks liepen met onrustige schreden heen en weder: de ene had een wapenknots, de andere een Goedendag of een helmbijl. Tussen de stromende scharen kon men de beenhouwers aan hun blinkende slachtbijlen gemakkelijk herkennen.
Deze stilte, die echter niet langer dan een minuut duurde, scheen hem ondragelijk lang en, om haar te verkorten en zijn onrust te verbergen, deed hij een poging om het woord tot Golinitschef te richten. "Ik geloof, dat ik de eer gehad heb u te ontmoeten," zeide hij, terwijl hij nu eens op Anna, dan weer op Wronsky onrustige blikken wierp om niets te verliezen van het spel hunner gelaatstrekken.
Volgens zijn gewoonte bedacht de Deken der wevers zich lange tijd, en blikte mijmerend op het Franse leger. Deze langdurigheid viel de onrustige Breydel zeer lastig; hij riep met ongeduld: "Nu dan, meester Deconinck, wat beveelt gij? Zullen wij ter poorte uitlopen om die Franse snakkers op het lijf te vallen, of zullen wij ze op onze wallen doodslaan?"
Het jaar 1860 ging hij in onrustige stemming tegemoet. Het beheer van het goed, de druk van het eenzelvige leven, allerlei twijfel en pessimistische gevoelens bestormden zijn gemoed. Niettemin vond hij in den winter van 1859 op 1860 uitspanning en opbeuring in zijne scholen. In Biecht schrijft hij over dien tijd het volgende.
Het was een kostbaar document voor een delfstofkundige. De laatste avond werd doorgebracht in een vertrouwelijk praatje met den heer Fridriksson, voor wien ik eene levendige sympathie had opgevat; op het gesprek volgde een vrij onrustige slaap, voor mij ten minste. Te vijf uur des ochtends werd ik wakker door het gehinnik van vier paarden, die onder mijn venster fier trappelden.
De professor was zoo heftig geworden, dat hij zich bijna versproken had; maar Abraham reikte hem beide handen, en zei: "Ik kies U, Vader!" Dat zei hij ernstig en met overtuiging. Zijn onrustige stemming van dien morgen was nu geheel overwonnen.
Zoo reikte zijn invloed in alle sfeeren: die van het staatkundige en van het godsdienstige leven, van den arbeid en van het gezin. Tot hem wendden zich de onrustige zoekende zielen, waaraan overgangstijden zoo rijk zijn, met hun twijfelingen en bezwaren; hij werd de leeken-biechtvader, de levens-voorganger van velen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek