Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 mei 2025
»Wat moeten we doen!« riep juffrouw Sowerberry uit. »De baas is niet thuis; er is geen man in huis en die deur trapt hij binnen tien minuten in.« Oliver's woedende schoppen tegen het bewuste dunne houten deurtje maakte het zeer waarschijnlijk, dat dit vermoeden bewaarheid zou worden. »Goeie hemel! ik weet niet juffrouw,« zei Charlotte, »of we moesten om de politie sturen.«
»Als jij geen zakdoeken en horloges neemt,« zei de Vos, zijn woorden kiezend volgens Oliver's begripsvermogen, »dan doet 'n andere kerel 't; dan zijn de kerels, die ze kwijt zijn, der niks beter an toe, en jij ook niet en niemand wordt der 'n steek beter van, behalve de jongens, die ze hebben en jij hebt er net zoo goed recht op as zij.«
Verhaalt den onbevredigenden afloop van Oliver's avontuur en een niet onbelangrijk gesprek tusschen Harry Maylie en Rose. Toen de bewoners van het huis op Oliver's kreten haastig naar de plek kwamen loopen vanwaar ze weerklonken, vonden zij hem bleek en opgewonden wijzen naar de weiden achter het huis, terwijl hij nauwelijks in staat was de woorden duidelijk uit te brengen. »De Jood! De Jood!«
Terwijl de schurk de armen over elkaar sloeg en in de onmacht van teleurgestelde schurkerij zichzelf verwenschte, wendde de heer Brownlow zich tot de ontstelde toehoorders en legde uit, hoe de Jood, van ouds de medeplichtige en vertrouwde van Monks, een groote belooning had ontvangen, als hij Oliver gevangen hield, waarvan weer een deel teruggegeven moest worden, wanneer de jongen ontkwam; een geschil over dit punt had tot hun bezoek aan het landhuis geleid met het doel, Oliver's identiteit vast te stellen.
»Is mijnheer Brownlow thuis?« vroeg Mr. Bumble aan het dienstmeisje, dat opendeed. Op deze vraag gaf het meisje het niet ongewone maar ontwijkende antwoord: »Ik weet niet; waar komt u vandaan?« Nauwelijks noemde Mr. Bumble Oliver's naam als doel van zijn komst, of juffrouw Bedwin, die in de huiskamerdeur had staan luisteren, schoot buiten adem de gang in.
In Oliver's woning teruggekeerd, gaan zij beraadslagen over de zaak, die Guy in de stad zijner vijanden heeft gebracht, en maken het volgende plan. Chester zal op de gewone wijze zijn schip gaan lossen, terwijl Oliver de noodige inlichtingen zal zien te verkrijgen en de sleutels zal laten maken. "Het is niet raadzaam, ze alle drie bij denzelfden slotenmaker te laten vervaardigen.
»Wil hij niet hardop praten, hoe is 't?« vroeg Fang. »Heel goed, heel goed. Waar woont hij?« »Waar hij kan, Edelachtbare,« antwoordde de agent, opnieuw voorgevend Oliver's antwoord over te brengen. »Heeft hij ouders?« vroeg Mr. Fang. »Hij zegt, dat ze gestorven zijn, toen hij een kind was, Edelachtbare.« Hiermee sprak hij het antwoord uit, dat gewoonlijk op die vraag werd gegeven.
Terwijl de Jood deze woorden uitte, vielen zijn blinkende, donkere oogen, die tot nu toe voor zich uit gestaard hadden, op Oliver's gezicht; de oogen van den jongen keken hem in stomme verbazing aan en ofschoon de zijne ze slechts een oogwenk ontmoetten niet meer dan een seconde was dit genoeg om den ouden man te doen begrijpen, dat hij bespied was.
De eerste stak nu Harry de hand toe en hartelijke begroetingen werden over en weer gewisseld. In antwoord op ontelbare vragen van zijn jongen vriend, gaf de dokter nauwkeurig verslag van den toestand zijner patiente, een verslag dat even troostend en veelbelovend van toon was als Oliver's bericht hem had doen hopen. Mr. Giles, bezig met de bagage, luisterde er met gretige ooren naar.
Dit was het beslissende oogenblik voor Oliver's lot. Als de inktkoker gestaan had, waar de oude heer dacht dat hij was, zou deze zijn pen er in gedoopt en het contract geteekend hebben, en Oliver zou dadelijk weggebracht zijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek