Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 mei 2025
Dus verklaarde hij zich terstond bereid, knielde op den grond, terwijl de Vos op de tafel zat, zoodat deze zijn voet op Oliver's schoot kon zetten, en zette zich met ijver aan een kunstbewerking, die jongeheer Dawkins: »schoonmaak van de pootenwagen« noemde. Wat in gewone taal overgebracht, schoenpoetsen beteekende.
Bates knikte toestemmend en wilde iets zeggen, maar de herinnering aan Oliver's vlucht kwam zoo plotseling in hem op, dat de rook uit zijn pijp hem door 't lachen in keel en neus schoot, waardoor hij vijf minuten lang bleef hoesten en met armen en beenen slaan. »Kijk!« zei de Vos, een handvol shillings en halfpences te voorschijn halend, »we hebben een lollig leventje.
De Jood gaf een harden slag op Oliver's schouder en hief den knuppel op voor een tweeden, toen Nancy snel toeliep en den stok uit zijn hand rukte. Ze smeet hem in 't vuur met een kracht, die enkele van de smeulende kolen in de kamer deed spatten. »Ik wil er niet bijstaan en 't aanzien, Fagin!« riep het meisje. »Je hebt den jongen en wat wil je nu nog meer?
»Je kunt nu toch goed schrijven?« vroeg Harry en legde zijn hand op Oliver's arm. »Ik hoop 't, mijnheer,« antwoordde Oliver. »Ik kom misschien in langen tijd niet weer thuis; ik wou graag, dat je mij schreef laten we zeggen eens in de veertien dagen om den anderen maandag naar het Algemeene Postkantoor in Londen. Wil je?«
Het is onnoodig, meer te zeggen; als hij den naam van de dochter van den Onderkoning uitspreekt, is juffrouw Wilhelmina ook aanstonds een en al voorkomendheid en houdt hem haar slanke vingers toe voor een Spaanschen groet. Guy weet nu ook wat hem te doen staat, hij vergist zich ditmaal niet en drukt een kus op de blanke hand, waarvoor hij misschien wel wat veel tijd neemt, naar Oliver's meening.
»O nee, nee, 't hoeft niet,« zei de jonge vrouw, Oliver's hand vattend. »Ik ben al beter. Ga dadelijk mee naar huis, stoute jongen! Kom!« »Wat is er eigenlijk gebeurd, juffrouw?« vroeg één van de vrouwen.
Tranen stonden in Oliver's oogen, toen hij weer dacht aan dat oogenblik, dat zooveel geluk inluidde; de jonge man wendde het gezicht af en bleef enkele minuten zwijgen. Oliver meende hem meer dan eens te hooren snikken, maar hij vreesde hem te storen door een of andere opmerking want hij begreep wel, wat de ander voelde dus bleef hij op zij staan en deed alsof hij met zijn bloemen bezig was.
Aan elken kant van de verzakte deur was een raam; het huis had één verdieping, maar nergens was licht te zien. Het gebouw was donker, ontredderd en naar alle waarschijnlijkheid onbewoond. Sikes, met Oliver's hand steeds in de zijne, ging zachtjes naar de lage deur en lichtte de klink op. De deur gaf mee en ze gingen te zamen binnen. De inbraak.
Kom, ga weer liggen als een flinke jongen!« Met deze woorden legde de oude dame Oliver's hoofd heel zachtjes neer op het kussen; terwijl zij het haar van zijn voorhoofd wegstreek, keek zij hem zoo vriendelijk aan, dat hij niet kon nalaten, met zijn kleine vermagerde hand de hare te nemen en haar arm om zijn hals te leggen.
Met hem en de oude huishoudster ging hij binnen een mijl van de pastorie wonen, de verblijfplaats van zijn liefste vrienden; hiermee vervulde hij den vurigsten wensch van Oliver's warm oprecht hart en droeg het zijne er toe bij, een kleinen kring te stichten, waarin iedereen zoo dicht bij 't volmaakte geluk was als in deze wisselvallige wereld maar mogelijk is.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek