Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 oktober 2025
»Al was ze niet grooter dan één tegen honderdduizend!" riep de professor uit, »dan moeten wij ze nog wagen!" »Heden nog zal ik de beste zeelieden van geheel Bergen op mijn kantoor te zamen roepen." »Goed zoo!" »Ik zal mij tot hen wenden, die in de omstreken van IJsland en New-Found-Land gevaren hebben...." »Die zijn er genoeg in Bergen, geloof ik...."
Die brief was den 15den Maart te Sint Johns in de bus gegleden en kwam eerst op den 15den April te Dal aan. Hoe, het was reeds een maand geleden, dat Ole dien brief geschreven had! Hoevele gebeurtenissen hadden gedurende die maand in de omstreken van New-Found-land naam, dien de Engelschen aan het eiland gegeven hebben, hetwelk de Franschen Terre Neuve heeten kunnen plaats grijpen!
Het was dus waarschijnlijk, dat men nimmer te weten zoude komen in welk gedeelte van den Noorder-Atlantischen Oceaan de Viken vergaan was, of dit in de nabijheid van New-Found-Land dan wel van IJsland geschied was, of wel op den weg tusschen laatstgenoemd eiland en de plaats der bestemming, Bergen in Noorwegen.
De Viken was thans reeds een maand over haren tijd uitgebleven. Daar het toch, alles wel beschouwd, den betrekkelijk korten overtocht van New-Found-Land naar Noorwegen gold, kwam die vertraging iedereen, zelfs voor een zeilvaartuig, uiterst lang, ja te lang voor. Hulda leefde in den waren zin des woords niet meer. Dat laat zich trouwens wel denken.
Men had dat op de stelligste wijze van andere vaartuigen vernomen, die na het vertrek van de Viken New-Found-Land verlaten hadden en sedert te Bergen aangekomen waren. Die vaartuigen hadden het schip onderweg niet ontmoet. Maar zij ook hadden in de omstreken van IJsland zeer veel slecht weder aangetroffen. Zij hadden zich evenwel weten te redden. Waarom zou de Viken daarin ook niet geslaagd zijn?
Zij zou dan ook het verlovingskraagje moeten afleggen, dat Ole Kamp haar bij zijn vertrek naar New-Found-Land geschonken had, zoo ook de cordon, waaraan die kleine zakjes van geborduurd leder bengelen, en waarin de kortgesteelde zilveren lepel, de stalen vork, het mes met elpenbeenen hecht, de bevallige naaldenkoker allemaal voorwerpen, die door de getrouwde vrouw bij het vervullen van hare huishoudelijke plichten voortdurend gebezigd worden geborgen zijn.
Men begon ongerust te worden. Ook de 18de bracht geene uitkomst. Zelfs kwam geen brief van New-Found-Land aan! »Dat moet je niet te zeer verwonderen, zusjelief," herhaalde Joël telkenmale, ja voortdurend. »Een zeilschip kan tegenspoed, kan vertraging ondervinden. De afstand van Saint Pierre Miquelon tot Bergen is lang en de overtocht lang niet gemakkelijk.
»En daar doet gij wel aan, Joël," hernam Sylvius Hog. »Bovendien is het niet onmogelijk dat de Viken een oud zeeschip is, dat zeer slecht zeilt, zooals de meeste schepen, die op New-Found-Land varen; waarbij nog komt, dat het bij terugkeer zeer zwaar geladen zal geweest zijn. Kan dat zoo niet zijn?" Beide jongelieden antwoordden niet. Hun stilzwijgen kon voor eene toestemming gelden.
Die rechten waren in het oog van den jongen zeeman onschatbaar, en ongetwijfeld zou hij ze hebben doen gelden. Maar plicht gebood. Dienst is godsdienst! Ole Kamp had zich naar Bergen moeten begeven, en de Viken was met hem naar de vischwateren van New-Found-Land vertrokken, naar die woeste stormachtige streken, waar veel meer boos dan kalm weer wordt aangetroffen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek