Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Hij was er maar even, om 'n boek terug te brengen." "Wat zouën we nu doen? Weet niemand van 't corps iets?" "Neerwinden is bij al z'n intiemere vrienden geweest." Go luisterde naar de juffrouw. "Hij was 's 'n nacht om drie uur met z'n fiets uitgegaan, en om zeven vreeselijk bemodderd teruggekomen. Toen had-ie aldoor gefietst. Hij zei, dat 't dan zoo mooi was buiten."
Zij verzochten hem zelfs eene gemalin te kiezen, en toen hij die gevonden had in de schrandere Prinses AMALIA van Anhalt-Dessau, werd haar niet enkel een geschenk van 100,000 Gld. aangeboden, maar ook het vorstelijk paar bij den luisterrijken intogt te Leeuwarden, op den 19 Augustus 1684, een onthaal bereid, zoo als hier nog geen Vorst was ten deel gevallen, en waarbij men al de blijken van den rijkdom en de weelde dier bloeijende dagen ten toon spreidde . In 1690 aangesteld tot tweeden Veldmaarschalk, gaf hij nieuwe blijken van ongemeene dapperheid in de veldslagen van Fleurus, waarbij zijne lijfgarde twee vaandelen veroverde op de bloem des Franschen legers, van Steenkerke en Neerwinden.
Maar nu knarste het slot van de buitendeur, en 'n oogenblik later was Else in de gangopening. "Dag Go, hé Van Neerwinden, ben-jij hier?" "Ja, en eigenlijk om jou te spreken." "Zoo; en wat is er dan?"
"Hoe is Beerenstijn?" "Knap, intelligent, eigenaardig. 'n Werker, 'n vrouwenhater, of eigenlijk verachter.... Ik geloof niet, dat je 'm sympathiek zult vinden." "Nee," zei Go. "En Van Neerwinden?" "'n Rare vent. Talentvol, geniaal misschien, maar decadent. Ik mag 'm niet. 't Is 'n vooroordeel van me, maar die verfijning, die zwakke onrust, dat elegant-lieve is me antipathiek. Het is geen kérel."
"Mag ik me even voorstellen.... Van Neerwinden.... ik ben bizonder blij, dat u vanavond gekomen bent; de voorvergadering is nog aan den gang; zoudt u zoolang even in de achterkamer willen komen?" Go keek er dadelijk belangstellend en onderzoekend rond; ze was benieuwd, wat deze man voor kamers zou hebben, en hoe hij ze ingericht had.
Om vier uur kwamen Han en Beerenstijn. Ze gingen tusschen de anderen zitten, praatten met doffe stemmen over "de oude heer, die er zoo kapot over was geweest, dat die twist niet bijgelegd was." "Zijn Leeden en Neerwinden er nog niet met de brieven?" "Nee." "Er zal wel wat voor hém bij zijn. Hans zal 't wel goed gemaakt hebben natuurlijk."
En hij praatte nog even zachtjes met de juffrouw in de gang, sprak af met Leeden, dat ze elkaar bij Neerwinden zouden vinden. "Maar je dénkt toch niet?" smeekte Go, in 'n wanhopig verlangen gerust gesteld te worden. "Hij hield toch zoo van al het mooie in 't leven.
"Der herr professor giebt heut' kein collegium," zong Hans 'n troepje veeboeren toe, die hen verbaasd nastaarden, maar Wim raadde 'm aan niet zoo ver uit 't portier te hangen, want dan zou hij wel 's niet in de coupé terug kunnen: met veertien lui was 't wel wat erg vol. "Neerwinden, vent," bewonderde De Veer, Eduard aan alle kanten omdraaiend.
En hij legde haar uit, dat op 't zwarte bord voor de universiteit altijd de examen-papiertjes werden opgehangen, maar dat Neerwinden het land had aan zoo'n stroom vrienden.... en er èrg veel had en er daarom niemand over had gesproken. "Maar zou hij 't dan niet vervelend vinden, als wij komen?"
De vergadering van "Laborando vincimus" was bij 'n meneer Van Neerwinden op 't eind van 't Rapenburg, om kwart over achten werden ze verwacht; maar wat zou er dan in vredesnaam verder gebeuren, en hoe zouden zij, meisjes, die nooit gedebatteerd hadden, 'n woord mee durven zeggen?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek