Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juli 2025
De nare »oude moeder" was voortgegaan met spreken na het vertrek van Lé-ou, terwijl het toestel nog werkte en dit had, geheel tegen haar bedoeling, hare onvoorzichtige woorden opgevangen! Dienstmeisjes en knechts, past op de phonografen! Nog op dien dag kreeg Nan haar afscheid en men wachtte zelfs de laatste dagen der zevende maan niet af, om haar buiten de deur te zetten.
Na de geweren geladen te hebben, richtten allen zich naar den oever der rivier. Mevr. Weldon, Tom en Actéon bleven bij den ingang der grot, waar de kleine Jack en Nan zich nog bevonden. De zon kwam op.
Onder deze behoort buffel voor duffel, en Jan, het is een jan, in houding vol moed en kracht, voor nan, gelijk nog de Friezen, van Goth. nanths, andax; Oud Ned. nenden, andere.
De mannen die de wacht niet hadden, kwamen aan dek. Kapitein Hull verliet zijn kajuit en begaf zich naar voren. Mevr. Weldon, Nan, zelfs de onverschillige neef Benedictus, kwamen aan stuurboordszij over de verschansing leunen om het door den jeugdigen leerling gesignaleerde wrak goed te kunnen zien.
Hercules en Actéon hadden zich aan de betings vastgeklampt en waakten op het voorschip. Wat Mevr. Weldon, den kleinen Jack, neef Benedictus en Nan aangaat, zij bleven op verzoek van den leerling in de achterkajuit. Mevr. Weldon was liever op het dek gebleven, maar Dick Sand had het met alle macht tegengehouden, omdat dit zich zonder noodzakelijkheid in gevaar begeven zou geweest zijn.
Dingo zou die beesten in eens ophappen!" "'t Doet er niet toe," antwoordde Jack, al geeuwende, "guara's zijn toch wolven, omdat men ze wolven noemt!" En daarop sliep Jack gerust in, in de armen van Nan, die tegen den stam van den mangoboom zat geleund. Mevr. Weldon, bij haar uitgestrekt, gaf haren kleinen jongen nog een kus en ook h
"Als we Robinsons waren, die deze kust lang moesten bewonen, zouden we haar stellig naar jou een naam geven!" De grot was slechts tien of twaalf voet diep en even zoo breed, maar in de oogen van den kleinen Jack, was het een ontzaglijk hol. Genoeg dat zij ruim genoeg was om de schipbreukelingen te bergen, en 't geen met genoegen door Mevr. Weldon en Nan werd opgemerkt, zij was zeer droog.
We zijn nauwelijks aangekomen of ons vijftal is in frisch buiten-ornaat aan het stoeien. Levendige Nan niet het minst. "Pats," daar ligt ze in den eenigen modderplas, dien er te bespeuren valt. Een verstopt gootje, zijwaarts het huis, had haar dat onheilsplekje bezorgd. "Dat kan ik nu toch heusch niet helpen," jammert ze, angstwekkend.
Hartelijk gekust. Melk opgedronken! Nan." Hoe besefte dit kind warm, waarmede ze me voldoen kon. Eerst het werk maken, daarna spelen, flink zijn bij een kleinen tegenslag, op tijd naar bed gaan, kortom haar plicht. Haar gehoorzaamheid kwam voort uit eigen energie, uit innerlijke kracht. "Hoe is het mogelijk!", herhaalde Mevr. X. nog steeds. "Zou ik dat mijn kinderen eens kunnen leeren!"
De geleerde had zijne jonge weduwe goed verzorgd achtergelaten, doch meer ook niet. Haar woning in de avenue Cha-Coua was dus zeer gewoon. De onhebbelijke Nan was de eenige dienstbode die zij hield, doch Lé-ou was aan hare slechte manieren gewend en stoorde er zich niet aan, ofschoon als regel de Chineesche dienstboden niet met de gebreken van Nan behept zijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek