Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
Oock uyt den neus alleen soo kanse gronden* trecken, Waer heen dat yemants lust of gulle* sinnen strecken; 90 Want isse plomp, of scherp, of hoogh, of bijster plat, Sy heeft van stonden aen syn aert daer uyt gevat.
Onze chineesche gasten ontvangen ons zeer vriendelijk en leiden ons door hunne woning rond. Een hunner, een man van zekeren leeftijd, met een rensachtigen bril op zijn neus, verstaat en spreekt een weinig engelsch.
Maar onze Trijn, ree van besluit als zij is, zette snel den emmer neer, keek de stadsdametjes strak aan, greep een punt van haar zwarte schort, en drukte die tegen háár neus. Daar wou mijn zuster Trijn mee te kennen geven: "En ik walg van uw bereukwaterde zakdoekjes".
"Maar ik heb aan den Laplandschen jongen gevraagd het te doen. Waar hij gebleven is, weet ik niet." Nauwelijks had Klement dat gezegd, of een kleine dennenappel kwam aanvliegen, precies op zijn neus. Die kwam niet uit de boomen, en geen van de menschen had hem gegooid. 't Was onmogelijk te begrijpen, waar die vandaan kwam. "O wee!
Maar mijnheer, hoe zal ik u mijne verwondering beschrijven, toen ik daar boven het eerste opstel al dadelijk las: "een woord tot de vrouwen." De vrouwen! ik had er den krantenjongen wel met zijn neus op willen drukken. De Krant voor Dames, maar het woord tot de Vrouwen!
"Laat ze toch praten, jongen, ze zeggen het immers, om je te plagen, omdat ze weten, dat jij je er boos om maakt," vervolgde moeder, maar Tony bromde zooiets van: daar hebben moeders geen verstand van, die zijn geen jongens geweest, doch hij zei het maar niet hardop. Zijn neus deed hem erg zeer. Zus had medelijden met hem, ze troonde hem mee en speelde met hem.
De koele wind der maatschappelijke kronkelpassen woei mij om de ooren, en in dien wind stak ik mijn gecultiveerde civiele neus... Toen kwam de slag... De slag was een groot officieel papier, dat mij andermaal tot den werkelijken dienst opriep.
"Zou je dat nu maar niet vast doen?" verzocht Laurie, zoo smeekend, dat Jo met alles behalve beleefden haast het hek voor zijn neus dichtgooide, en hem door de tralies toeriep: "Ga alstjeblieft heen, Teddy, ik heb het druk."
Ze had een bizonder leelijk, melancoliek gezicht: met haar breed-vooruitspringenden mond, wijkenden neus en diepliggende, donkere oogen, deed ze denken aan een aap, en het berustende heimweh, dat uit haar heele verschijning sprak, was hetzelfde, dat de uit 't zonnige zuiden naar dit koude land overgeplaatste dieren zoo roerend maakt.
En wij, de beschouwers, komen daardoor tot de erkenning: alles op zoo'n gezicht moet dien indruk hebben gemaakt; bij zulke oogen zoo'n mond, zoo'n neus, zoo'n hals en zoo'n houding. Laten we de proef eens nemen, of het echt is, wat we opmerken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek