Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
Ik moest hem bezoeken met een brief van mijn meester, waarin deze zijn neef mededeelde, dat hij met mij kon spreken, als met iemand, die op de hoogte was van hunne plannen en in het vervolg als tusschenpersoon tusschen hen zou optreden.
Dat draaien was een werkje voor den winkelknecht of voor ons. Soms werd het een oogenblik gestaakt, als Vader onderzoeken moest, of de boonen al gaar gebrand waren. Dan schoof hij met een ijzeren lepel een schuifje van den trommel open en schepte wat donkerbruine boontjes naar boven.
Wat dat nachtelijk avontuurtje betrof, dat had met haar huwelijk niets te maken. Men vergeet zoo iets als men trouwt, soms trouwt men zelfs om zoo iets te vergeten. Ja, zij moest haar slag slaan maar hoe? Elisabeth had ook zoo haar eigen begrippen.
Gij hebt misschien ook wel gesproken over mijn gewonden voet die me waarschijnlijk zal noodzaken te Radowitsch te blijven? Neen, geen woord! Dan verwachten zij ons heden. Hebben zij niet gevraagd, wanneer wij voornemens waren te vertrekken? Ja, en ik zeide dat ik dat nog moest vernemen. Toen zwoeren zij, mij te vermoorden en mijn hut af te branden, wanneer ik hen zou verraden.
Wat ik voelde kwam niet voort uit verveling, noch uit den wensch om te trouwen; het was geen platonische en geen zinnelijke liefde. "Ik moest haar zien, haar hooren, haar in mijne nabijheid weten; ik was niet wat men gelukkig noemt, maar ik was rustig.
Ik stond direct op en terwijl ik mij kleedde, kwam Corcuelo met de rekening waarop de forel vooral niet was vergeten; en niet alleen moest ik alles tot den laatsten cent toe betalen wat hij mij vroeg, maar bovendien rakelde hij het geval van den vorigen avond nog eens op toen ik hem voldaan had.
Nog had de buurt een knecht, die zorgen moest voor het aanzeggen der dooden, het oproepen der dragers en het uitdeelen en ophalen der buurtpenningen, die dezen aan huis werden bezorgd . Wij willen dan eens den Nieuwen Doelen binnentreden en ons naar dezelfde zaal begeven, die wij in een vroeger werkje reeds eenmaal zijn ingetreden.
Maar eindelijk gelukte het Veronica in den kring van Anselmus’ blik te komen, toen was het alsof hij bij het aanzien zich harer eerst herinneren moest, doch ten slotte glimlachte hij en zeide: „Ah! is u het, beste Mademoiselle Paulmann?
De Albatros stevende in allerijl naar den grond; maar terzelfder tijd ontwikkelde zij zulk eene snelheid, dat het op het dek niet was om uit te houden en iedereen eene toevlucht in de roeven moest nemen. Nauwelijks was de deur achter de beide gevangenen gesloten: "Als het nog wat geduurd had, zou ik hem geworgd hebben," zei Uncle Prudent. "Dat zou niet voorzichtig handelen zijn."
Hij drukte haar de hand en kuste ze. "Hij is toch een goed man, een waarlijk goed, ja in zijn soort zelfs veelbeteekenend man," zeide Anna, terwijl zij naar haar kamer terugkeerde, bij zich zelf, alsof zij hem tegen iemand verdedigen moest, die hem beschuldigde en beweerde, dat men hem niet kon beminnen. "Maar waarom staan die ooren hem toch zoo ver van het hoofd?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek