United States or Argentina ? Vote for the TOP Country of the Week !
En met een beweging van zijn hoofd zijne moeder bij zich roepende, nam hij hare hand en hield die in de zijne gedurende al den tijd, dat ik de verschillende stukken speelde, die mijn meester mij geleerd had. De moeder van Arthur was eene Engelsche. Zij heette mevrouw Milligan.
Wij moesten dus op onze schreden terugkeeren en, om tijd te winnen, tijd verliezen. Wij volgden de Saône van Châlon tot Lyon. Daar stuitten wij op eene groote moeilijkheid: was De Zwaan de Rhône op- of afgevaren? Met andere woorden: was mevrouw Milligan naar het Zuiden van Frankrijk of naar Zwitserland gegaan.
Wij kwamen dichter bij Lize, en terwijl wij De Zwaan volgden klopte mijn hart sneller, terwijl ik, mijne kaart bestudeerende, mij afvroeg of na Joigny mevrouw Milligan het kanaal van Bourgogne of dat van Nivernais had gevolgd. Wij kwamen aan het punt, waar de Yonne en de Armençon samenvloeien. De Zwaan was de Yonne blijven volgen; wij gingen dus door Dreuze en zouden Lize kunnen zien.
En als wij in de gevangenis zitten, kunnen wij mevrouw Milligan ook niet waarschuwen voor hetgeen James Milligan tegen Arthur in 't schild voert. Laten wij ons dus redden, terwijl het nog tijd is. Red u zelven.
Daar zullen wij elkander weerzien, want thans moet ik u verlaten. Nogmaals omhelsde zij mij, en na Mattia de hand te hebben gegeven, verwijderde zij zich met rasse schreden. Wat hebt gij aan mevrouw Milligan verteld? vroeg ik aan Mattia. Alles wat zij u verhaald heeft en nog 't een en ander. O, 't is zoo'n goede, lieve vrouw. En Arthur? Hebt gij dien gezien?
Zeer langen tijd wachtte ik, uitgestrekt op het mos, de terugkomst van Mattia af en reeds tienmaal had ik mij afgevraagd, of wij ons ook vergist hadden, toen ik hem zag aankomen, vergezeld van mevrouw Milligan. Ik snelde hen tegemoet en greep de hand, die zij mij toestak en kuste die, maar zij sloot mij in hare armen en zich over mij heenbuigende, kuste zij mij teeder op mijn voorhoofd.
Te Genève zouden wij eene kaart van Zwitserland koopen en die stad of dat dorp zouden wij wel vinden. Nu De Zwaan niet meer vóór ons uitvoer en mevrouw Milligan den zomer op hare villa doorbracht, waren wij zeker haar te zullen vinden. Wij behoefden haar maar te zoeken.
De heer James Milligan stond een oogenblik sprakeloos; misschien dacht hij eraan of hij ons maar niet allen verworgen zou. Eensklaps ging hij naar de deur; maar vóór hij de kamer uit was, keerde hij zich om. Wij zullen eens zien, zeide hij, hoe de rechters zullen oordeelen over een ondergeschoven kind.
Van den anderen kant ware het ook zeer onvoorzichtig, om aan den heer Milligan te zeggen, dat men had gehoord wat hij zeide. Arthur leefde; hij was weer beter. Voor het oogenblik gaf die goede tijding mij al genot genoeg. Wij spraken over niets anders meer dan over Arthur, mevrouw Milligan en James Milligan. Waar waren Arthur en zijne moeder? Waar zouden wij ze zoeken? Waar hen vinden?
Zij leunt op den arm van Arthur, want thans is het de moeder niet meer, die haar zwakken, wankelenden zoon ondersteund, maar de zoon, die een schoon en krachtig jongeling is geworden, bedreven in alle lichaamsoefeningen, bevallig ruiter, flink roeier, onverschrokken jager, die met innige teederheid zijn arm biedt aan zijne moeder; want in strijd met de voorstelling van mijn oom, James Milligan, is het wonder gebeurd: Arthur is in leven gebleven en hij zal blijven leven.
Woord Van De Dag