Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 november 2025
Op dertigjarigen leeftijd is de vrouw, op wie de verplichting rust om haar schoonheid en boven al de reinheid en frischheid van haar gemoed tot in den hoogen ouderdom te bewaren, ten gevolge van dezen verschrikkelijken arbeid in de mijnen, die haar tot slavin maakt van een werk dat met haar natuur strijdt en tevens tot slavin van den man; op dertigjarigen leeftijd is zij eene afgeleefde, verwelkte tooverkol, wier gebogen figuur en hoekige vormen afschuw inboezemen, die rookt, zich bedrinkt, vloekt en tiert als de ruwe kerels, met wie zij voortdurend in aanraking is.
Ik begreep, dat mijn laatste uur gekomen was; ik voelde mij verbleeken, mijn ingewand sidderde; en van dan af hield ik mijnen blik met zooveel vastheid op de twee vijanden gericht, die ons schenen uitgekozen te hebben, dat mijn makker van mijne zijde verdween, zonder dat ik het bemerkte.
Aan de kleine stations, waar eene kleine arbeidersbevolking woont om in de mijnen te werken, merkt men niets bijzonders. Men zou zich kunnen verbeelden in Sneek, Zuidbroek, Geldermalsen of een ander klein station in ons land te zijn, zoo eender zien de menschen er uit.
Als er niets tusschen beide komt, antwoordde Sergius, dan zal dit wel zoo wezen. Iets tusschen beide komen? vroeg Cascabel. Wat zou er tusschen beide kunnen komen? Gij kunt nu zonder eenig bezwaar de grens passeeren; onze papieren zijn in orde; gij maakt deel uit van mijnen troep en geen mensch ter wereld kan denken dat er zich een graaf Narkine bij ons bevindt.
Toch geeft de politie de zaak nog niet op: Peter en Anicia vertoeven nog altijd in den kerker: het proces is nog steeds aanhangig, en zal hoogstwaarschijnlijk daarmede eindigen, dat de model-soldaat en de onberispelijke boerin hun verder leven in een der Siberische mijnen zullen slijten.
Hoe ben ik beschaamd, ik wou zacht spreeken, mijn waan brak, ik ben verneederd, en zoo gelukkig. Met gevouwen handen in mijnen schoot zat ik neer, omhoog ziend als wie een schat kreeg uit den heemel. Trotsert, zeide mijn hart, zul je wéér groot doen? Zul je wéér spreeken als een machtige oover zichzelf?
Hier zette hij zich neder onder een kostbaar verhemelte en sprak op spijtigen toon: "Heeren, zal ik dan nimmer den voet in Brugge kunnen zetten zonder in mijnen persoon den eerbied miskent te zien welken men den vorst verschuldigd is?
Maar eer ik aan ieder ga antwoorden, staat het mij aan ten mijnen gunste niet een heele novelle te verhalen, opdat het niet schijnt, dat ik mijn verhalen met die van een zoo lofwaardig gezelschap wil vermengen als dit was, waarvan ik u hier sprak, maar een deel er van, opdat uit zijn gebrekkigheid zelf blijkt, dat het niet van u is en nu aan mijn vijanden het verhalende, zeg ik:
Eenige dagen later, toen zij volkomen hersteld was, bracht zij Anneken en hare moeder een bezoek. «Gij hebt mij het leven gered» sprak zij, «thans is het mijn plicht voor u te zorgen. Ik keer met mijnen heer vader naar Rijsel terug. Wilt gij mij vergezellen? Voortaan zal u niets ontbreken; want, ik zal voor u zorgen, zoolang ik leef....»
Ik had geen lust om te landen, want ik had respect voor de vergiftige pijlen van de Liliputters. Ik kwam dus niet te dicht bij de kust, maar dicht genoeg om, met behulp van mijnen verrekijker de menschen aan het strand duidelijk te kunnen onderscheiden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek