Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Maar teedre Zilfa zag, in mijmering verzonken, Met angstig voorgevoel den ochtend doorgeblonken, En peinsde op 't geen zy-zelv' 't geen Segol, in de nacht Gezien had, zoo vol schriks en siddrings doorgebracht. Nu schijnt haar woede en moord als voor 't gezicht te spelen! Dan ziet ze, als in een droom, zich-zelv' voor 't outer kelen! Dan weêr den donder, die haar Egâ 't hoofd verplet!
Ook dit was uitgemaakt, dat André eene gevoelige les verdiende. Welnu, zij zou het een met het ander verbinden, en het volgen van dien middenweg zou haar vrede schenken. Zij tastte naar de pen, bragt de hand aan het voorhoofd, vond de juiste uitdrukking niet voor hetgeen zij zeggen wilde, en ontwaakte uit hare mijmering kleuren zoekend voor haar penseel. En dat zoeken was vergefelijk.
Met eene enkele handvol duiten maakt gij hier negen-en-veertig gelukkigen. Hervat dan uwe mijmering.
Waar hoort eene flinke kerel tegenwoordig anders, dan onder de soldaten?" Fieken luisterde niet naar 't geen hij sprak, zij had te veel met hare gedachten te doen, en als in mijmering sprak zij de woorden: "Ach, God! en ook daaraan is mijn oude vader schuld! Wat is er toch met hem aan de hand? Wat beteekent dat alles toch?"
Het schijnt, dat zij op een planeet zijn, die veel verder van de zon is dan wij. Dit meisje scheen Marius een afgezant uit de duisternis. Zij ontsluierde voor hem een geheel afschuwelijke zijde van den nacht. Marius verweet zich schier, dat zijn inspanningen van mijmering en hartstocht hem tot hiertoe verhinderd hadden, een blik op zijn buren te slaan.
Hij bleef zo lang in bedenking verzonken totdat de voeten der paarden op de brug van Wijnendale galmende, hem uit zijn mijmering deden opstaan. De ganse stoet ging in het slot. Men haalde de brug achter hen niet omhoog en de egge viel ook niet neer. Enige ogenblikken later kwamen de Franse heren met hun wapens aangetogen uit het kasteel.
Nog een gansch uur verliep er, zonder dat de rampzalige moeder uit hare bittere mijmering opstond. Zij ook had honger, zij ook voelde de stem des roependen lichaams, en pijnen doorgriefden haar ingewand.... Maar zij zat bij een akelig doodbed; zij verwachtte met angst dien schrikkelijken stond waarop zij, moeder, haar kind zou zien snakken en sterven. Kon zij dan aan hare eigene pijnen denken?
Hij bleef desniettemin een wijl, den rug tegen een boomstam geleund en de armen over de borst geslagen, in zoete mijmering verzonken, half gelukkig door de gedachte dat zij, die hij beminde, waarschijnlijk alleen door den steilen muur, welken hij voor zich had, van hem gescheiden was.
Maria, die ouder en ook sterker tegen het lijden dan Machteld was, rees eerst uit de duistere mijmering, en sprak: "Waarom, o mijn Vrouw, zouden wij ons zozeer door leugenachtige dromen laten folteren?
Een lange pooze bleef ze in mijmering verzonken, niet luisterend naar wat Mariëtte haar vertelde onderwijl; toen vroeg ze plots: Hoe was weer de kleur van dat dasje? Wiens dasje, juffrouw? Om den Hemel, Mariëtte! viel ze uit, met éen blik lastig en lachend, waar zijn toch uwe gedachten?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek