Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juli 2025
"Ik zal nooit hals-over-kop met iemand trouwen," zei Meta, zoo waardig mogelijk vooruitstappend, terwijl de anderen lachend, fluisterend en steentjes gooiend volgden, en zich "aanstelden als kinderen", zooals Meta bij zichzelf zei, hoewel ze zeker lust gehad zou hebben mee te doen, wanneer ze niet haar beste japon had aangehad.
Meta zat in stille verrukking den brief te herlezen, terwijl Jo de ziekenkamer in orde bracht, en Hanna "het een en ander ging klaar maken voor 't geval, dat er soms onverwachts eens iemand komen mocht."
Meta werd dadelijk gevraagd, en de nauwe schoentjes trippelden zoo vroolijk rond, dat niemand de pijn kon vermoeden die hun eigenares met een glimlach verdroeg.
"Ik kan niet zoolang wachten, en ik vrees, dat ik ook niet veel vertrouwen heb in inkt en modder, hoewel ik dankbaar ben voor je goede bedoelingen." Meta zuchtte en keerde zich weer naar den doodschen tuin.
Meta wou, dat ik wat blanc manger meenam; ze heeft ze zelf zoo lekker klaargemaakt, en Bets dacht, dat je haar katjes wel aardig zou vinden. Ik wist wel, dat je er om lachen zou, maar ik kon het haar niet weigeren, ze wou zoo graag iets voor je doen."
"Ben je dus blij mij weer te zien, Jo?" "Blij! mijn beste jongen, woorden kunnen mijn blijdschap niet uitdrukken. Waar is Amy?" "Je moeder heeft zich van haar meester gemaakt; zij zijn bij Meta. Wij gingen daar in het voorbijgaan even aan, en ik kon mijn vrouw niet uit hun handen krijgen."
Je zult mij toch wel raad willen geven, als ik niet verder kan?" vroeg Jo eenigszins gegriefd. "Ja, maar ik weet niet veel, behalve over brood en een paar kleinigheden. Je deed beter Moeder te vragen of zij het goed vindt, voor je iets bestelt," antwoordde Meta voorzichtig. "Natuurlijk zal ik dat; ik ben ook niet dom," en Jo ging knorrig heen, omdat er aan haar kundigheden getwijfeld werd.
Meta zag, hoe de meisjes er naar keken en haar wangen begonnen te gloeien; want ze was met al haar zachtheid toch heel trotsch. Niemand zei er een enkel woord over, maar Sallie bood aan haar haar op te maken, en Annie haar ceintuur te strikken, en Belle, de geëngageerde zuster, prees haar blanke armen.
Misschien doet hij dan wel mee; zou dat niet heerlijk zijn?" "Ik heb nog nooit een bouquet gekregen; wat is dit een mooie," en Meta bekeek haar bloemen met de grootste aandacht. "Zij zijn beelderig, maar Bets' rozen zijn mij nog liever," zei Mevrouw March aan het verlepte bouquetje in haar ceintuur ruikende.
Wat ter wereld bracht hem dat in 't hoofd? Wij kennen hem niet eens!" riep Meta. "Hanna vertelde toevallig aan een van zijn dienstboden van jullie ontbijtpartij; hij is een zonderlinge oude heer, maar dat beviel hem.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek