Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juli 2025
Wachten was al wat er op zat. »Daar hebben we nu den 10den Augustus," zei Maston op zekeren morgen. »Nog een kleine vier maanden, en het is December. De binnenvorm moet nog worden weggenomen, de ziel klaar gemaakt, het stuk geladen.... Wij komen niet klaar! Men kan er nog niet eens bij! Zal dat ding dan nimmer bekoelen? Dat zou toch wat te zeggen zijn."
Maar, o geluk! Maston was met zijn haak aan een schoorijzer van de buis blijven hangen. Hij jammerde en gilde, maar hield zich toch vast. Belfast riep om hulp. Er daagden menschen op; zij haalden touwen, die men om Maston wist te slaan, en met groote moeite trok men eindelijk den onvoorzichtigen secretaris der Gun-club uit den telescoop.
Bovendien gaat de gieting sneller, hetgeen tevens tijd en geld uitspaart. Ook voegde hij er bij, dat aldus gegoten stukken in de belegering van Atlanta 1000 schoten van 20 tot 20 minuten hebben doorgestaan. »Zij zijn toch zeer broos," was de aanmerking van Maston. »Ja, maar ook zeer sterk; springen zullen zij niet, ik sta er borg voor."
»Zeker slecht," mompelde Bilsby tusschen de vier tanden die hij nog uit den oorlog had overgehouden. »Dan behoeft hij bij de eerstvolgende verkiezing op mijn stem niet te rekenen!" schreeuwde Maston. »Noch op de mijne," voegden de overigen er bij.
Hun zoeken werd voortgezet totdat de bedorven lucht in de klok de duikers noodzaakte het sein tot ophalen te geven. Men begon daarmede tegen 6 uur in den avond en eerst te middernacht waren zij boven. »Tot morgen!" zuchtte Maston, toen hij voet op de korvet zette. »Ja," zei Blomsberry. »En dan op een andere plek." »Ja."
Ik mag den lezer niet ophouden met een aardrijkskundige beschrijving van Florida; 't is alleen noodig te zeggen, dat dit terrein een allergunstigsten indruk op den voorzitter der Gun-club maakte uit hoofde van de glooiing des bodems. Hij deed Maston opmerken, dat een eerste vereischte was, een hoogen grond te hebben tot het gieten van de Columbiad.
Maar dan?... De ongevoeligste harten klopten angstig bij deze vraag. Eén man was er, die de zaak niet als hopeloos beschouwde de secretaris Maston. Hij verloor hen niet uit het oog. Hij verliet den kijker der Gun-club niet.
Men stelde het op aan het strand der reede van Hillisboro, ten einde de bom in zee te doen vallen. Een hol projectiel werd voor die proef met de meeste zorg ingericht. Maston watertandde om mee te gaan, maar hij kon niet in de bom. Maar wel konden er een groote kat en een klein eekhoorntje in. Het mortier werd geladen met 300 kilo kruit. De bom er op. Vuur!
»Leve het projectiel!" riep Maston luide: »Niet te vlug," vermaande Barbicane, met de hand werkende. »Wij moeten het eerst eens zijn over het stuk. Zal het een kanon zijn, of een mortier, of een houwitser? Het stuk moet alles tegelijk zijn: een kanon, omdat de kamer even wijd moet zijn als de ziel; een houwitser, omdat het een bom afschiet; een mortier, omdat het schuins staat.
Van den Schepper de snelheid der electriciteit, de snelheid van het licht, de snelheid der sterren, de snelheid der kometen, de snelheid der planeten, de snelheid harer wachters, de snelheid van het geluid, de snelheid van den wind! Maar van ons de snelheid der projectielen!" Maston werd opgewonden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek