Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Voor den lessenaar van Marcussen bleef hij staan en groette; een onzeker glimlachje speelde op zijn oud gezicht, toen hij vroeg: "'t Is hm natuurlijk een verzuim?" "Wat?" vroeg Marcussen droog. De glimlach verdween geheel en ademloos van schrik vroeg Taraldsen weer: "Moeten uw wissels vandaag niet voldaan worden?" "Neen." "Mijnheer Marcussen!
Marcussen streek zijn mooie knevel op en vertrok den mond tot een schuinschen glimlach ongeveer als wanneer de meisjes geld wilden hebben: "Als de professor werkelijk Christensens onbeschaamdheid verdragen wil, dan is er immers niets tegen die papieren in te wisselen." "Zoo je hebt dus geld?" "We hebben 't niet liggen; maar we kunnen ons crediet gebruiken." "Crediet Marcussen!
Men vertelde ook al spoedig, dat hij naar de gevangenis moest hij en Marcussen, allebei. 't Was een goed paar; maar Lövdahl, een getrouwd man, was toch de ergste. En 't meisje was nog al blind, en nu was zij de stad uit gestuurd, zij moest weg! zeker met een flinke portie van 't gestolen geld.
"Hm, ja, dat zouden we kunnen doen," antwoordde de professor; maar de zaak was eigenlijk dat hij, die er zoo laat aan begonnen was, niet zooals Marcussen met wissels om kon gaan; hij was daarvan altijd een weinig onder den indruk en liet graag zulke dingen aan zijn vertrouwden vertegenwoordiger over.
Maar de bankdirecteur Christensen, die aan 't ander eind van 't kantoor stond en deed alsof hij een paar papieren doorzag, nam de zaak heel kalm op. En toen Marcussen weg was en de directeur een bescheiden opmerking wilde wagen over zijn al te groote strengheid, nam zijn chef alleen maar het geld, dat Marcussen gebracht had op, en hield ze den directeur onder den neus.
Marcussen beefde van ontroering; hij legde de telegrammen voor zijn chef neer. Lövdahl zette zich met moeite in zijn leunstoel. "Telegrammen! allemaal telegrammen? van Donner? uit Christiania? Wat moet dat beduiden Marcussen! waarom breng je mij dat alles door elkaar? Heb ik je niet gezegd, dat het jouw werk is en niet het mijne om dagelijks de papieren te regelen? Antwoord dan toch, man!
De man werd vuurrood en 't was alsof hem de oogen uit 't hoofd zouden springen: "Stel je voor! eerst moet je verdragen, dat ze alles bezitten, de aarde hier en de hemel hiernamaals tot die vervloekte machines toe, waar je op loopt te passen zoo zorgvuldig alsof 't je eigen vleesch en bloed was en dan willen ze nog, dat je ze eerbiedigen zult! En wie Marcussen dat zwijn Lövdahl!..." "Stil, Vader!"
Zij gingen op haar kleine sofa zitten onder den onmisbaren palm; en Marcussen als een goede jachthond, die op 't spoor gebracht is, ging dadelijk meê, vergat al de smart van dien dag, was in spanning en bereid: zou er toch nog wat van komen met dit prachtige vrouwmensch, waar hij al zoo lang omheen had gedraaid?
Zware portières scheidden het bureau van den chef van de buitenkantoren af, waar de makelaars en agenten uit en in liepen; de man van vertrouwen, Marcussen, was de eenige, die onversaagd door de portière binnen kwam en berichten van en aan den principaal bracht.
Ik heb er daarom al lang over gedacht u voor te stellen mijn post te schrappen. Een groot gedeelte van de loopende zaken zouden kunnen overgelaten worden aan onzen vertegenwoordiger Marcussen en overigens zou de fabriek door de geëerde directie zelf bestuurd kunnen worden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek