Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
Hij wist dat nood en honger daar met vroolijke gezichten ontvangen werden, waarom zouden ze hem dan niet met blijdschap tegemoet komen. Zacht ging hij 't pad langs en wierp een donkere schaduw over 't grasveld, waar de dauwdroppels in den maneschijn glinsterden. Hij kwam niet als een vroolijk maaier met bloemen op den hoed en den arm om het middel van zijn meisje.
«Sakkerloot!» zei de oude kobold, «wat kunnen zij die beenen wonderlijk door elkaar haspelen! Maar wat kunnen zij meer dan dansen, de beenen uitstrekken en wervelwind maken?» «Dat zult ge spoedig te weten komen,» zei de elfenkoning. En toen riep hij de oudste van zijn dochters. Zij was zoo behendig en klaar als maneschijn; zij was de knapste van al de zusters.
Na onze wandelingen bij helderen maneschijn, te midden eener tooverwereld van fantastische rotsen, schikten wij ons bij het vuur ter rust. John zong indiaansche liederen voor ons, terwijl hij de lange vlechten van zijn gitzwart hair losmaakte. Wij verlieten Forest-Lagoon en daalden, dwars door bijna ondoordringbare bosschen, naar Pagump Valley af.
Als verwonderd zag hij op, dat een ezel, in het voorbij gaan, hem likte en misschien begreep hij, dat ik medelijden met hem gehad had.... Die nacht, terwijl alles in rust lag en allen sliepen, werd mijn stal voorzichtig geopend. Maneschijn vloot witblauw binnen door zwarte schaduw en ik herkende den slaaf, dien ik gelikt had. Klaarblijkelijk was hij er in geslaagd, uit het gevang te ontsnappen.
En dan... die tuinen ... maneschijn... dat mooie vers... Hoe begon dat nog maar weer?... "Tik, tik, tik, tik!" Wat was dat? Hilda zat op eens recht overeind in haar bed en keek verschrikt rond. "Tik, tik, tik, tik!".... Toen liet ze zich op eens weer lachende in de kussens vallen en riep: "O, 'k weet het al, wie me daar roept, net als gisteren avond.
Toen hij haar in den maneschijn op den weg gekust had, was hij geweest als een wanhopig kind, dat lang in de woestijn gedoold heeft, en nu eindelijk aan de poort van het ouderlijk huis is gekomen. Hij bezat niets, maar zij was zijn thuis en zijn haard. Zij was het erfdeel, dat God hem toegedacht had, het eenige in de wereld, dat het zijne was. Daarom kon hij haar niet achterlaten.
"Wa nen heilige nacht," zei hij stil, en keek ten hemel, die van boven tot onder vol maneschijn en bleeke sterren stond. De sterren! Zij lagen in den ronde verstrooid lijk wit zand, hier en daar bijeengetresd lijk haar, en sommigen helder blinkend en rillend van klaarte. Al de diepten des hemels stonden open, en lijk een dunne wierook liep de botermelkstraat er over heen.
Zij haastte zich langs de kronkelende straat, bereikte den dom en wierp zich geheel ontsteld neder voor het altaar der zwarte Madonna. Dit gebeurde op een Zaterdagmorgen en donna Micaela zag Zondagavond Gaetano opnieuw. De maan scheen helder en in Diamante is het gebruikelijk, dat bij maneschijn een ieder zijn huis verlaat en op straat gaat.
Een vroolijke avond dus en een schoone nacht. Zoete maneschijn; fluweelen schaduwen; geene miasmen, en eene ongewone afwezigheid van gevleugeld ongedierte; de temperatuur oostersch, en toch niet drukkend; de boomen roerloos; alles stil, behalve het heir der cicaden, wier biljoenen de lucht vervulden van een droomig suizen..... Was 't wonder, terwijl de flesch nog wijn bevatte en de manilla nog dampte, dat Dorus van slapen niet weten wou?
Een wandeling in den maneschijn besluit den dag. Haar stemmetje verandert de donkerte der bosschages in klaar licht. Bij het slapengaan verneemt hij van zijn makker dat Friederike nog niet verloofd is.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek