Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 november 2025
Toen sprak de jongste zoon: "Maak mij geen verwijten, het gaat mij even goed als u!" Onder het spreken legde hij zijn oude kleeren af en zijn prinselijk gewaad kwam te voorschijn. Daarna deed hij zijn verhaal en stelde zijn vrouw aan zijn ouders voor.
De dokter plaatste de lantaarn aan 't boveneind van de kuil en zette zich met den rug tegen een der olmboomen. Hij was zoo dicht bij de jongens, dat hij hen had kunnen aanraken. "Maak haast, mannen!" zeide hij met gedempte stem. "De maan kan elk oogenblik opkomen." De gravers bromden ten antwoord iets tusschen de tanden en gingen met delven voort.
"Maak u vóor den tijd niet boos; wij liggen nog niet in de pan te braden!" "In de pan, neen," zeide Ned, "maar in den oven wel. Het is hier waarachtig donker genoeg. Gelukkig heb ik mijn mes nog, en ik zie genoeg om er mij van te bedienen." Ik liep al tastende vooruit; na vijf of zes stap stiet ik tegen een ijzeren muur van platen met bouten vastgeklonken.
Maar kom nu mee, dan zal ik u laten zien, waar ik bij winterdag de korven maak, en waar wij den honing slingeren, en waar wij de sekties in de raampjes zetten en al zoo meer."
„Nou één dan?” „Enfin! daar heb je er één. Maak nu dat je wegkomt.” „Mon Prince! waar er één is, zitten er meer. Kom! geef er nog eentje bij; ik heb m’n portemonnaie thuis gelaten.” „Dáár dan!
Waar ik de weide tooi, Waar ik mijn bloemen strooi, Maak ik de wereld mooi, Maak ik de wereld blij, Breng ik haar liefde bij Zie ik ben Mei! Waar ik naar boven vaar Volgt mij een vleugelpaar, Wiekt heel een hemelschaar, Maak ik den hemel blij, Hemel en aarde vrij Zie ik ben Mei!
BERNICK. Nu nog? Nu is het te laat, Lona. LONA. Karsten, zeg me toch eens, wat voor bevrediging geeft het toch die schijn en dat bedrog? BERNICK. Mij geven ze niets. Ik moet ten onder gaan net als deze heele knoei-maatschappij. Maar er groeit een geslacht op dat na ons komt. Het is voor mijn zoon dat ik werk; voor hèm maak ik een levenstaak klaar.
Nu maar, ik maak de deur dicht, ik wensch hem niet te zien! hervatte zij en zij wilde de porte-brisée dichtschuiven, toen Dien terugging met de boodschap, of meneer zoo goed zou willen zijn binnen te komen. Kom Lili, wees nu niet zoo dwaas, kom nu meê! drong Marie aan.
"Neen, neen, Elsje, je hebt je niets te verwijten, hoor! Kom, maak het vuur maar aan kant. Zijn de luiken al gesloten buiten? Dan moesten we maar naar bed gaan." Met een kleur sprong Elsje op. "Ik heb al weer vergeten de luiken dadelijk te sluiten, toen ik de lamp opgestoken had," zei ze beschaamd. "Het spijt me erg, grootmoeder." "Lieve meid, hoe vaak moet ik je dat nog zeggen?
„Maar, moeder!” „Zeg dan maar, dat je ’t mee naar huis hebt genomen omdat ... hm!... Heere! Heere! wat maak je nou toch een verlegenheid door zoo’n ding!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek