Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Hij stak dien met een lucifer aan, en een rookachtige vlam verspreidde eenig licht in het donker. Gilbert Burbank knielde naast den stervende neder. Het was een neger, een slaaf, die nog zeer jong scheen. Zijn hemd was geopend en liet ter hoogte van de borst eene diep doordringende wond ontwaren, waaruit het bloed vloeide.
"Een allerliefste vrouw," zeide hij, "met een paar grijze oogen, zoo schoon, zoo vol glans, als ik ooit gezien heb! Maar zij is verdwenen als een droom. Ik kan haar nergens vinden. 't Is een zeer geheimzinnig geval." "Ge wordt verliefd, Tom," antwoordde Geoffrey afgetrokken, terwijl hij den lucifer wegwierp en voortliep. "Doe dat niet; 't is ongelukkig genoeg het te zijn," en hij zuchtte.
Dat was voor Jenneke altijd een teeken om hem maar stil met rust te laten. De wind kwam uit 't Zuidwesten opzetten. Met den rug daarheen gekeerd, achter zijn kar, streek hij een lucifer aan tegen den binnenkant van zijn jas. De wind blies 't vlammetje uit. Weer een aangestoken, nog een, nog een. 't Ging niet, hij moest 't opgeven.
Alle sterren waren reeds in het Oosten geweken, behalve die wij Lucifer noemen en die nog schitterde in den blankenden dageraad, toen de hofmeester opstond en met veel goed zich naar de Dames-Vallei begaf om er alles te ordenen. Niet lang na zijn vertrek ontwaakte de koning, dien het rumoer van de badende bedienden en der lastdieren had gewekt en hij liet al de donna's en de jongelieden volgen.
Ja, als de koning zijne schepen met geschut zal doen kuischen, zal er voor meer dan honderdduizend gulden kruit en kogelen noodig zijn om die vuile, leelijke, stinkende besmetting te verdrijven. Ja, gij allen zijt geboren in de alkoof van vrouwe Lucifer, die veroordeeld was om te wonen met Satan, tusschen muren van ongedierte, onder gordijnen van ongedierte, op een bed van ongedierte.
En nu moest donna Micaela dit beeld van hem aannemen. Zij stond zwijgend, zij vond hem haast te indringend. Maar Gaetano verzocht haar te zien, hoe goed het beeld gesneden was. Zag zij wel, dat de vleugels van den aartsengel in toorn opstonden en dat Lucifer zijn klauwen drukte in de stalen sporen van San Michaëls voet?
Dan ging zij voor de tafel zitten en schreef met potlood: "Ik geloof niets van alles wat gij zegt. Laat mij in vrede. En verder ga 't u wel...." En ze zat in gedachten en beet op het potlood zonder het te weten. Toen stond zij plotseling op, greep beide papieren, scheurde ze in lange reepen, streek een lucifer aan en verbrandde ze buiten het venster op 't raamkozijn.
Hij wou doorpraten, maar in-eens herinnerde hij zich toen zijn vast besluit om riet meer over zijn innigste zelf te spreken, en hij zweeg, een beetje verward, hij deed net alsof hij zich voorovergebogen had om zijn sigaar wat beter aan te steken, en hij zat wat te morrelen met den lucifer, en zakte toen weer langzaam terug in zijn vorige houding, André keek hem even aan, maar hij vroeg niets.
"We zijn tot nu toe arm geweest," riep nu een vrouw, "we kunnen ook in de toekomst de armoede dragen." "We willen Barabbas niet kiezen in plaats van Christus," riep een andere. De sindaco nam een lucifersdoosje uit den zak, stak een lucifer aan en bracht dien langzaam bij het testament. De vrouwen lieten lijdelijk toe, dat de sindaco de winnende cijfers van fra Felice vernietigde.
Daaronder staat een liedeken, welks eerste strofe luidt: Let hier wel, die zijn genegen, En wiens hert vliegt tot den dans, Wat het werk is, 't geen zij plegen, Eer zij wagen nog de kans. Lucifer is daer in 't midden, Hij speelt meester van de bend'; Zonder men het kan verbidden Met zijn haek uw ziele schendt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek