Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 oktober 2025
Er waren rijen schapen en geiten en groote kraals met vee. Boeren en stedelingen, Spaansche joden en Turken, en zelfs soldaten in helder blauw stonden rondom de dieren en keken toe. Het geluid van menschelijke stemmen werd afgewisseld door het geblaat van schapen en geiten, het loeien van koeien en nu en dan het geschreeuw van een varken.
Er worden vuurpijlen afgeschoten, om te verkondigen, dat er een schip in nood is. De noodkreten der ongelukkigen vermengen zich met het loeien van den storm. De koude doet zich snerpend gevoelen en de sneeuw- en hageljachten geeselen de half-gekleede ongelukkigen. De bleeke zon beschijnt, als zij boven de kim verrijst, een waar jammertooneel.
De menschen, die aan den straatweg woonden, konden de groote zwarte horens tegen den nachthemel duidelijk onderscheiden, als hij voorbij reed. Ze hoorden de dieren loeien en zagen met ontzetting de strepen vonken, die hun hoeven en de wielen van den wagen uit 't dorre gras sloegen. Ja de kleine voetjes moeten zich wel haasten over den grooten donkren zolder.
Zij hebben overdag geen zakuurwerk noodig om te zien, hoe laat het is en richten zich naar den stand der zon even nauwkeurig als de stationschef naar zijn klok. Zij weten, wat het loeien van hun beesten en het blaten van hun schapen beteekent, het zenuwachtig trappelen van hun paarden, of 't onrustig heen en weer schuren van hun kalveren.
"Ja,.... blaffen...." "Het is onmogelijk!" antwoordde de zeeman. "En buitendien, hoe zou het kunnen, bij het loeien van den storm...." "Wacht.... Hoor dan zelf," zeide Spilett. Pencroff luisterde nog oplettender, en meende nu ook geblaf in de verte te hooren. "Nu!...." zeide de reporter, terwijl hij de hand van den zeeman vastgreep. "Ja, ja!...." antwoordde Pencroff. "Het is Top!
De eenzaamheid, de woeste streek, de donkerheid, het ruischen van het water, het loeien van den wind, dat alles vereenigde zich met dat voortdurend, schrikbarend bonzen en stampen, om onze helden het hart in de borst te doen trillen.
Men kan werkelijk een schoonen zomermorgen schilderen en vergeten, dat de koude en donkere Novemberdagen volgen, waarop stormen loeien, die hemel en aarde schijnen te zullen doen vergaan. In een aan Louis de St.
Ten andermaal kwamen de bravo's stormend loeien uit den trechter van menschen, boven den stier en de spelers. Doldriftig sprong het beest rond, in de buitensporige sprongen zijn jeugd verradende, die denken deden aan de koddige, onnoozele buitelingen van een kalf. Telkens stootte hij met de hoornen naar de bonte stokken in zijn nek, en weêr hoorde men het toornig gesmoorde loeien.
Hij kleedde zich haastig en was binnen weinige oogenblikken gereed, om zich naar de schoone Egyptische te begeven. De avond begon reeds te vallen. De bergen wierpen hunne schaduw over het Palmbosch. In de verte hoorde men het getjingel van de belletjes der schapen, het loeien van het vee, en de stemmen der herders, die de kudden huiswaarts dreven.
Zij spraken niet meer en prevelden hun stil gebed voort, met kloppend hart het loeien van donder en orkaan afluisterende. Na eene zeer lange wijl sprong Mie-Wanna eensklaps op en vroeg doodsbleek van angst: "Moeder, hebt gij het niet gehoord? Was het Jan niet, die om hulp riep?" "Neen, het was de sneltrein, die voorbij is gereden." "Maar wat vreemd gekraak kletterde daar door de lucht?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek