Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
Ik ben van Pauls opinie; ik hou zeer veel van een luie buitenpartij: heel lang liggen in de schaduw, en dan naar de wolken kijken boven je hoofd, lispelde Lili. Lili weet toch altijd het langoureuze met het poëtische te vereenigen! schertste haar zuster. In godsnaam, De Woude, beweer eens wat. We kakelen allemaal door elkaar, en jij loopt stilletjes verzen te maken, geloof ik.
"Om den dood niet, jufvrouw Bella! Neen, indien ik volstrekt een vogel moet verbeelden... Mag ik u iets influisteren?" En voor zij nog wist of zij zijn verzoek zou toestaan of weigeren, had hij over de toonbank heen zijne holle hand aan haar oor gebragt en lispelde hij: "Ik ben het met Linnaeus eens, dat er geen beesten bestaan, die meer van kippen houden dan een haan."
Ze drukte stille zijne vingeren, die als beenderlooze vleeschkussentjes, alle vijf lepelvormig nevenseen, hare hand mollig omsloten. Ze knikte hem glimlachend toe, en vroeg: Zijt ge gelukkig, beste Johan, en zult ge mij eens komen bezoeken? Hij kon niet spreken. Hij hoorde niet wat ze zei. Hij lispelde weer: Wat zijt ge schoon geworden! ....
"Wacht", lispelde ze zoetjes, "wacht, als 't u belieft ... och! och!..." Toen stak ze hard en wijd-open hare oogen en keek ernstig toe. "Watte?" vroeg ze, "wat zegt ge daar?" En ik, geheel verslagen en 't harte bijna ingestampt: "Uw zoon, moedertje", antwoordde ik, "hij is niet wel ... hij is zoo schielijk.... God is wreed, moedertje, maar wij moeten in hem berusten, dat weet ge toch niet waar?"
Ze zouden zoo zwijgend geerne gebleven zijn, maar dan merkten ze algauw dat ze onbetamelijk deden, en ze schuilden onder een pluimlichte conversatie hunne diepe zaligheid. In 't voorbijgaan viel om hen een subiete vlage van orkestgeluiden met, uit groote ruiten en breede deuren, 't geklater van sterk-stralend licht. Hij lispelde, haar zijwaarts meetrekkend: Willen we hier eens binnen? Ze knikte.
Twee kaarsen stonden weerszijden van een zilveren crucifix op het nachttafeltje. Op zijn borst hing zijn eerekruis. Zijn rustig gelaat was matgeel en onder zijn linkeroog zat een bruine peperkoor. Hij droeg zijn eeuwige zeemlederen handschoenen. Hij is schoon, lispelde Juffrouw Clemence verteederd.
Zijn atelier lag eenzaam kantewaarts de stad, een groot houten ding met populieren eromme. Wat kon hij daar bergen, dat ze niet zien mocht? Hij was bleek geworden. Hij kon nu zeggen alle mogelijke sluwheidjes, ze zou gaan met hem en met hem den drempel beterten. Hij kuste haar. Hij lispelde: Wat zijt ge koud! Hij wreef over haar voorhoofd en streek trage heur haar zijlings weg.
Dien ging, geelachtig wit in den gloed van den blaker met een laatst knipoogje, vol geheimzinnige vroolijkheid, onhoorbaar sluipend op haar kousen... Die gekke Dien! lispelde Lili, nog lachend en half reeds in slaap. De kamer was weder donker geworden en stil, zeer stil, en Marie lag recht met het hoofd op haar kussen, de oogen open omhoog naar de zwarte zoldering gericht... Hoofdstuk XXII.
Hij stond moedeloos, verplet, verloren. Hij vroeg: Is 't waar? Ze knikte en hij liet zijn kinne neerstooten op zijn borst. Hij draaide zich kantewaarts naar de deur en tort trage erheen. Hij zei en de klank van zijn woord was onherkennelijk geworden: Vaar-wel.... Ze vermocht uit haar gansche macht niet hem antwoord te geven. Hare lippen werden wit en mat. Ze lispelde onhoorbaar: Vaar-wel....
Ze vatte nadien Goedele's arm en deed haar dochter buigen, tot ze haar asem voelde in heur haar. Ze lispelde: Ik dank u, ik dank u, ik hebbe u lief. Ze rechtte zich dan, zat bijkans overend op de kussens en hare handen kwamen roerloos liggen nevenseen, profijtelijk op de sargie. Het was bij haar een gewone houding, als ze een gewichtige zake aantasten moest. Hare duimen taakten mekaar.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek