Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 mei 2025
Hierbij glimlachte hij instemmend, om de stijgende woede van den verontwaardigden gemeente-ambtenaar tot bedaren te brengen. Mr. Bumble nam zijn steek af, haalde een zakdoek uit den bol, wischte het zweet, dat zijn woede had doen uitbreken, van zijn voorhoofd, zette zijn steek weer op en zeide, tot den lijkbezorger gewend, op kalmer toon: »Nu, wat wou u zeggen over den jongen?«
En trotsch er bij, vrees ik.« »Trotsch? wat u zegt!« riep Sowerberry uit met een grijns. »Nee maar, dat is te veel.« »O, 't is om misselijk van te worden,« antwoordde de bode. »Je zou er je gal bij uitspuwen, meneer Sowerberry!« »Zeg u dat wel,« stemde de lijkbezorger toe.
De goot was verstopt en smerig. Zelfs de ratten, die er hier en daar in lagen, schenen te verhongeren. De open deur, waarvoor Oliver en zijn meester stil stonden, had klopper noch bel; de lijkbezorger liep voorzichtig op den tast door de donkere gang; hij zei aan Oliver, dicht achter hem te blijven en niet bang te zijn en klom zoo de eerste trap op.
Zonder ranselen maken ze nooit iets van hem,« zei de heer met het witte vest. »Ik zal er voor zorgen, meneer,« antwoordde de bode. Daar steek en wandelstok nu naar den zin van hun eigenaar waren uitgerust, begaven Mr. Bumble en Noah Claypole zich met allen spoed naar de werkplaats van den lijkbezorger. Hier was niet de minste verbetering in den toestand gekomen.
Juffrouw Sowerberry kwam te voorschijn uit een klein kamertje achter den winkel; ze was een klein, tenger, verschrompeld vrouwtje, met een vinnig gezicht. »Vrouwlief,« zei Mr. Sowerberry eerbiedig, »hier is de jongen uit het armhuis, waar ik je van gesproken heb.« Oliver boog opnieuw. »Goeie hemel!« zei de vrouw van den lijkbezorger, »wat is hij klein!« »Ja, hij is nogal klein,« antwoordde Mr.
Ik heb den jongen meegebracht.« Oliver maakte een buiging. »O, is dat de jongen?« zei de lijkbezorger, en tilde de kaars boven zijn hoofd om Oliver beter te kunnen bekijken. »Juffrouw Sowerberry! zou je zoo vriendelijk willen zijn even hier te komen?«
Bumble toekwam en hem vriendschappelijk de hand schudde, was zijn stap veerkrachtig en zijn gezicht sprak van innerlijke opgeruimdheid. »Ik heb de maat genomen van de twee vrouwen, die vannacht gestorven zijn, meneer Bumble,« zeide de lijkbezorger.
»Ik veracht ze,« zei de bode en werd vuurrood in zijn gezicht. »Ik ook,« stemde de lijkbezorger in. »En ik wou, dat we zoo'n onafhankelijke Jury eens een paar weken in het Huis hadden,« zei de bode; »het reglement en de voorschriften van de Regenten zouden die kerels gauw genoeg klein krijgen.« »Daar kan u van op aan,« hernam de lijkbezorger.
Bumble was er op uit gezonden om verschillende voorbereidende informaties te nemen, ten einde een of anderen kapitein te ontdekken, die een scheepsjongen zonder bloedverwanten of vrienden kon gebruiken. Hij kwam naar het armhuis terug om verslag te doen over het resultaat van zijn zending, toen hij bij de poort niemand anders ontmoette dan Mr. Sowerberry, den lijkbezorger van de gemeente. Mr.
»Ik zeg je,« zei de man handenwringend en woedend op den grond stampend, »ik zeg je, dat ik haar niet in den grond gestopt wil hebben. Ze zou er geen rust vinden. De wormen zouden haar alleen pijn doen ze kunnen haar niet opeten ze is te veel uitgeteerd!« De lijkbezorger antwoordde niet op deze wanhoopswoorden; hij haalde een touw uit zijn zak en knielde een oogenblik bij het lijk neer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek