Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 oktober 2025
We kunnen je vandaag het schoentje niet weergeven. Wanneer je weer vroolijk bent, kom dan maar weêr bij ons terug." Lies was overbluft, door zulk een onverwachten tegenstand. Ze was aan zulk een wijze van behandelen niet gewend. Ze verroerde zich niet, zei niets tegen. Bij het heengaan knikte ik haar goedig vriendelijk toe.
Maar ik liep weg om Trineke te zoeken, want het was me alsof God me ingaf dit gebeurt soms dat ze slecht behandeld werd. En Lies me na! En Koremans ook! Je moet nu geen kwaad van dat meisje denken omdat ze me naliep. 't Was maar dat ze niet wou dat ik Trineke zou vinden, en weten waar ze lag. Want... ze lag in den stal.
"Neen, zeid-i, en ze is er niet!" En ik zei dat ze 'r wèl was, en vroeg 't hem nògeens, want men moet 'n mensch altyd tyd laten om zich te beteren. Dat doet God ook. Maar hy zei weer neen, en Lies wou me vasthouden, maar ik duwde haar weg, en zette m'n schouder tegen de staldeur dat-i kraakte, en... ik was er in, hoor! Vind je dat niet sterk? Ik heb er nog schik van. En Trineke, m'nheer?
Geurt gaf het paard te drinken, en nadat hij met een bezem diens leger een weinig had gereinigd, strooide hij den meegebrachten bundel lies onder het dier, waarvoor hij een dankbaren blik van den armen Ritter bekwam.
Het Liesbosch is een statig bosch van meest opgaand eiken- en sparrengeboomte, dat zijn naam dankt aan het dorpje "Lies", iets zuidelijker gelegen. Regelmatig wordt het van rechthoekig elkander kruisende lanen doorsneden, terwijl tusschendoor enkele boschpaden kronkelen. Een der lanen, de Torendreef, dankt haar naam hieraan, dat zij recht op den toren van Breda uitziet.
Wanneer het haasje de geschiedenis zijner laatste levensdagen had kunnen vertellen, dan zou er misschien een volgend aandoenlijk verhaal aan 't licht zijn gekomen: Verschrikt opgevlogen,.... een knal,.... nog een knal,.... een pijnlijk gevoel in den rechter achterpoot,.... en akelige loop van meer dan een uur lang, met een ander viervoetig wezen achter zich;.... 'en sprong over een sloot,.... te kort,.... een val in 't lies; geen macht om zich op te heffen,.... 'en viervoetig wezen, dat over hem heen vliegt en met den klauw 't puntje van zijn rechterlepel aanraakt, zonder zijn prooi te bemerken.
En Lies wou háár bed afstaan, maar ik zei: "né, in 't zyne, of ik kom hier nooit weer!" En ik zei er 'n heel ruw woord by, tegen haar vader je bent maar 'n ruige Ezau! zei ik en daarom zal ze misschien gehuild hebben. Was ze-n-'n... lief meisje, m'nheer? Deze vraag zweefde Wouter reeds lang op de lippen, maar de weifeling tusschen de varianten "mooi" en "schoon" deed hem telkens aarzelen.
Op weg naar huis riepen de oudste meisjes enthousiast: "Moeder zulk een heerlijk dagje hebben we met Lies buiten nog nooit gehad." Lies liet zich gedurende de terugreis het plaatsje aan mijn hand niet ontnemen. Zoo trok ik nog vele vacantiedagen met het gezelschapje de stad uit.
Hy tooverde zich den jeugdigen nog niet geheel tot geestelyke verwrongen jongeling voor oogen, staande tusschen twee-, drieërlei plicht, misschien wel tusschen formeele trouwbeloften en gemoedelyke beloftentrouw, tusschen Trineke, Lies en theologie.
Lies is een pittig ding met een frisch gezichtje, ronde en roode wangetjes. Prachtige, leuke ondeugende oogen. Een kind dat boeit. Ze is het jongste van de drie kleine meisjes in het gezin, kinderen van tien, negen en twee en een half jaar oud. Moeder zegt, dat ze met de oudste kinderen nooit eenige moeite heeft gehad, met Lies des te meer. Het geval interesseert me.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek