Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
Zij stond daar even roerloos-aarzelend in de keuken als onder diep-gespannen denken, en toen spoedde ze zich eensklaps stil naar boven, bij de haastig zich op hun best kleedende broeders. 'k Ben toch zeu gejoagd en zeu schouw," hijgde ze met een angstgebaar naar de kamer onder zich, waar Leontientje was, 'k ben toch zeu ieuwig schouw dat dat "dijnk" in 't testament zal beveurdielt zijn."
En de twee oudere broers, door een gelijke intuïtie als die van Standje verlokt en bekoord, stemden ook eindelijk glimlachend en hoofdschuddend toe. Leontientje vloog naar haar kamer en Standje naar den zolder om zich te verkleeden.
En hier toch zeu eenzoam en zeu stille, e-woar?" Joa zeker,... joa zeker... 'n greut verschil, e-woar?" meenden nog eens de broeders. Achter de heldere ramen van het boerenhuis glom het gele schijnsel van een aangestoken lamp. Langzaam keerde Leontientje met haar ooms door de droomerige atmosfeer terug. Zij voelde zich vermoeid en wenschte te gaan slapen.
Met hooge schouders, als drie schuldigen, dropen de drie broeders af, Cordúla goe nacht wenschend, en trokken langs de zoldertrap naar boven. Toen Cordúla den volgenden ochtend reeds vroeg met Leontientje in het dorp voor Tante's deur aanbelde, berichtte de non met een bezorgd gezicht, dat het heel slecht ging met Tante en dat de dokter voorloopig alle bezoek ten strengste verboden had.
'K zal ze toch nog wel e-kier meuge zien, e-woar, pauvre grand-tante!" vroeg Leontientje ontroerd. Natuurlijk, natuurlijk," zeide de ooms. En na wat heen en weer gepraat werd besloten dat Cordúla er den volgenden ochtend met Leontientje heen zou gaan.
En langzaam trok ze met Leontientje terug, nadat ze aan de non gezegd had, dat ze 't koewachtertje 's middags nog eens om nieuws zou sturen. Ba zeu! ba zeu! 't es er zeu slecht mee,!" zei gewichtig-hoofdschuddend Belzemien, toen Cordúla, met Leontientje weer thuisgekomen, hem de nare tijding meedeelde. Da es toch spijtig ewoar?" zuchtte Leontientje.
O, wacht!" riep Leontientje, toen ze haar valies zag. En haastig het openend haalde zij er een mooi-glanzenden kartonnen zak met gouden letters uit en bood dien Cordúla aan. As 't ou blieft, tante, 'k hê da uit Parijs veur ou mee gebrocht." Ha moar jongens toch, wat es datte?" riep Corduula, met een plotselinge kleur over haar grauwe wangen den schitterenden zak openend.
"En ik die espress van zeu verre kom om Tante nog ne kier te zien!" T'n es doar nie aan te doene," meende nu ook de oudste broer. "Ge zilt hier ienige doagen moeten blijven, Leontientsje, en wachten hoe dat 't verder afleupt." 't Es da 'k zeu weinig tijd hè," vreesde Leontientje. "Papa 'n kan mij zeu lank niet missen."
Alleen zijn roze bek vol scherpe, witte tanden hing angstig-hijgend, met klapperende, droge tong wijd-open, en zijn uitpuilende, bloeddoorstriemde oogen staarden met een wreede blikkering in zijn naar de toeschouwers halfomgedraaiden kop. Ach, 'k vind het toch nog al wried," zuchtte Leontientje zich van het schouwspel afwendend.
Heel in de verte, achter het dorp, waar groote, donkere tuinen waren, galmde plechtig het gezang van nachtegalen. O! da es hier toch amoal rustig en scheune! Ne meinsch zoo hier wel altijd willen blijven," zuchtte Leontientje. Hawel, ge meug gij hier altijd blijven, schertste Standje. 't Es hier 'n greut verschil mee Parijs, e-woar?" meende Belzemien.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek