Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
Hij sprong 't bed uit, liep het winkeltje in, draaide de boerin om. Maar meteen kreeg-ie zoo'n kou in z'n haren, zoo'n snijdende kou, zoo'n misselijke kou en stikte-die haast. Nou zag-ie zelf 't bed, dat zoo wit was, alsof d'r 'n laken over lee. O God, wat... was... dat... allemaal... verschrikkelijk... terwijl... d'r... toch... niks... was.
Toen gilde de vrouw nog erger en greep een mes, dat op de tafel lag, en hoorde niet dat al de kinderen schreiden, maar lee kleine Lotte haastig in een houten wiegje, en vloog toen naar de deur, en zoo de straat op.
Nog waren de brandweermannen niet van de kar, of van alle kanten, stortten de roode, bevlamde gelaten toe, schreeuwden ze dat 'r menschen in waren, dat 'r 'n zieke lee, dat 'r 'n gil 'n gil gòd, zoo'n gil was gehoord. De helmen bewogen, lichtten, flikkerden in 't getuimel, de kolking van rood. Door de poort was de plaats niet meer te bereiken.
En daarom heb ik menheer Van Hake ook eigenlijk gesproken; maar die wou d'r niet aan; die durfde voor een patiënt van Biermans geen telegraaf sturen; dat kon en mocht hij niet doen. Zieje juffrouw, dat het aan ons niet lee....!" "Maar mij dunkt, jelui zult er toch de naasten toe wezen. Ik heb er mij niet mee te bemoeien, maar de verantwoording zou me wat zwaar zijn."
"U herinnert zich, dat een metselaar, Slater genaamd, die om één uur 's nachts van Forest Row kwam twee dagen vóórdat de moord plaats had stilstond bij het voorbijgaan van Woodman's Lee en bleef kijken naar het licht, dat nog tusschen de boomen scheen.
Naodat de perfester de drie keele bepiept hadde, dee hij een proppien papier in de glaassies, zoodat er niks in of oet kun en zee: »mannen, ik zal twee van u te gelijk onder handen nemen, dat is gezelleger, en no. 3 kan eerst toekieken veur niks." Hie lee de twee, waorbij ook de scheper was, naost mekaor op de taofel en ruep plegtig: stille, dood stille!
Moeder die de bedstee-deuren wijder had opengeduwd, vergeefs 'r tusschen wou komen, zat kermig te schudden, zanikend te klagen. O, o 't was 'n bezoeking. Geen oogeblikkie denke dad-zij zièk lee enne hóé ziek enne w
Des nachts zouden zij bij een kalmen noordwesten wind, binnen weinige uren het kamp van generaal Lee bereiken. Maar de noordwesten wind was lang geen gewone bries. Reeds 's morgens vermoedde men dat het een orkaan zou worden. Weldra werd de storm zoo hevig, dat er geen denken aan vertrekken meer was. De 18de en 19de Maart gingen voorbij en geen verandering was er te bespeuren.
"En hun namen waren?" "De noamen.... hêhê.... de noamen?.... Noach had drie zeuns: Zak, Zak.... Kem.... och Zak-Zak-Zak...." Dominee ziet even naar buiten. Ernstig: "Sem, Cham en Jafet, nietwaar?" "Doar hei't. Zek, Zak en Joafet krek! Net as domenei zeit en in de historie-vroagen steet; 't lee me ien 't heufd te drêjen, moar 'en mins kan z'n eigen versprêken. Zek, Zak en Joafet."
't arme kind viel voorover op 't wêgske, de neus ien bloed. Kiek! doar lee ze! Griet sloeg zich de handen op de knieën van 't lachen; 't was niemeer uut te houen! ze bezwiemde, verechtig! Achter de koak en in 't lief, 't dee heur zeer van de lach!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek