Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 oktober 2025
Waren zij dan niet onverwachts uit Peking vertrokken om Lao-Shen te zoeken? Het eigenbelang zelf der beide agenten van de Eeuw eischte immers dat hun cliënt weder in het bezit kwam van dien dwazen en gevaarlijken brief? Er was dus wel iets onverklaarbaars in hun gedrag! Kin-Fo liet niets van deze overpeinzingen blijken. Hij had zijn plaats in de rij weder ingenomen.
Ja, zonder twijfel, als hij den Taï-ping kon verrassen; want hij zou den brief koopen voor den prijs dien Lao-Shen daarvoor beliefde te stellen. Neen, zekerlijk, als hij zich liet verrassen, als hem een dolksteek in de volle borst werd toegebracht voor hij met den woesten zaakwaarnemer van Wang in onderhandeling trad.
Toch moest men er gebruik van maken, om zich zoover mogelijk van de Sam-Yep te verwijderen. Als de mannen van Lao-Shen Kin-Fo niet vonden, zouden zij hem zekerlijk achtervolgen en als zij in het gezicht waren, dan zouden zij spoedig met de sloep bereikt zijn. Men moest dus zorgen om bij het aanbreken van den dag zoover mogelijk uit 't gezicht te zijn. De bries woei uit het oosten.
Angst of vrees te voelen, dat kon hij veilig aan Soun overlaten, wiens tanden klapperden en die van tijd tot tijd reeds meende dat zijn hoofd hem voor de voeten viel. Kin-Fo had zich dus zeer phlegmatiek in zijn lot geschikt en liet zich rustig verder leiden. Hij zou nu in de gelegenheid zijn met Lao-Shen over den terugkoop van zijn brief te onderhandelen. Dit was al wat hij gewenscht had.
Zij hielden een poosje rust, op hunne pagaai geleund, daarbij echter zorg dragende dat zij zachtjes spraken. »Die schurk van een kapitein!" zei Craig, om 't gesprek te openen. »Die vervloekte Lao-Shen!" antwoordde Fry. »'t Schijnt dat het je zonderling voorkomt?" zei Kin-Fo op den toon van iemand die zich over niets meer verwondert.
Wat Craig en Fry betreft, deze merkten tegen elkander op dat, als hun cliënt er in slaagde binnen drie dagen den brief die zijn leven in gevaar bracht uit de handen van Lao-Shen te krijgen, dit juist zou geschieden op het oogenblik dat de maatschappij de Eeuw zich volstrekt niet meer om hem bekreunde.
De schelm was in dienst van den Taï-ping en het was blijkbaar op diens bevel dat hij gehandeld had. Als Kin-Fo nog had kunnen twijfelen, dan zou dit toch niet meer het geval geweest zijn na een kort gesprek met den persoon die den troep scheen aan te voeren. »Je brengt ons ongetwijfeld naar het kamp van Lao-Shen, je chef", had hij gevraagd.
De gids had een kleine zaklantaarn aangestoken. De beide agenten kwamen naderbij en keken nogmaals op hun horloge. »'t Zou zeker voorzichtiger zijn tot morgen te wachten", zoo hielden zij aan. »Waarom dat?" vroeg Kin-Fo. »Lao-Shen zal zeker morgen of overmorgen even gevaarlijk zijn als heden. Kom aan, op weg!" »Op weg!" herhaalden nu Craig en Fry. De gids had dit gedeelte van het gesprek gehoord.
Van tijd tot tijd slechts kon hij eenige verwenschingen slaken aan het adres van zijn meester, van den philosoof Wang en van den bandiet Lao-Shen! Zijn hart was stom! Ai ai ya! zijne gedachten waren stom, zijn gevoel was stom. Hij dacht aan thee nog rijst! Ai ai ya! Wat deed hij ook in dienst te gaan van een man, die uitstapjes ter zee maakte!
Zeker was het, dat er, sedert men Tahou verliet, schelmen van de ergste soort aan boord waren; zeker was het, dat Craig en Fry een hunner den naam van Lao-Shen had hooren uitspreken; zeker was het dat het leven van Kin-Fo in onmiddellijk gevaar verkeerde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek