United States or Albania ? Vote for the TOP Country of the Week !
Er zijn zeker menschen genoeg die er om lachen zouden indien ze 't wisten.... Ja, ja, die zijn er zeker. Half in gedachten schenkt Helmond zich een tweede glas in, en ledigt het, strak voor zich heen ziende, in één teug.
Zij barstten in lachen uit op het hooren van mijn verhaal, dat mijn onnoozelheid duidelijk aan den dag legde en een van hen zei mij: "Wees gerust, vriendje, kom met ons mee en vrees niets, we zullen je in veiligheid brengen." Bij deze woorden deed hij mij achter op het paard stijgen en wij drongen dieper het bosch in.
De slagen deden ons geen pijn, en in plaats van het uit te schreeuwen van verdriet, barstten we uit in gesmoord lachen. Dat maakte Vader nog woedender, en een hagelbui van klappen brak in de nauwe bedstee los. Maar wij konden het heusch niet helpen.
Het liedje en het vroolijk lachen het was nog altijd in mijn ooren, en het mengde zich in den werkzang van de bijen langs mijn weg.
Doch zoo dikwijls hij begon, besefte hij, dat de demon van boosheid en leugen, die haar beheerschte, ook hem overweldigde, en hij zeide altijd wat anders en op een geheel anderen toon, als hij zich had voorgenomen. Hij viel onwillekeurig in zijn ouden toon; hij sprak als iemand, die dengene, die zoo sprak, uit zou lachen. En op dien toon kon hij natuurlijk niet zeggen, wat hij haar te zeggen had.
Moriaan, strooi jij ondertusschen reis 'n beetje! Met zijn groote handen grijpt de zwarte knecht in den zak en werpt bonbons, chocolaadjes, noten, amandelen, koekmoppen en pistaches om zich heen en over de passagiers, die gierend van 't lachen, als kleine kinderen aan 't grabbelen gaan.
Zie maar: hier zijn er eenigen, die ons bezien en misschien lust gevoelen om ons te bijten. Laat ons terugkeeren, Lamme. Ik wil niet terugkeeren, sprak Lamme, die vrouw is de mijne; zij is uit Vlaanderen vandaan lijk wij. Waanzinnige blinde! zei Uilenspiegel. Maar ik ben niet blind, sprak Lamme. Ik zie ze, half naakt, dansen, lachen en joelen met dien hond. Zij gebaart mij niet te zien.
Mij dunkt beter ten halve gekeerd dan....." Eva met groote verbazing: "Ten halve gekeerd....? Je bedoelt toch niet om par exempel nog thuis te blijven? Nee maar lieve beste papa'tje in spe, nu moet ik toch heusch om je lachen. Wou je me thuis laten?" "Ik ben waarlijk bang dat je je te veel zult vermoeien. 't Is eigenlijk een dolle geschiedenis."
Zingend trok zij het met bont gevoerde jakje aan, dat gisteravond onder den Kerstboom had gelegen, en zette het daarbij behoorende mutsje van zwart fluweel, met een rand van marter omzoomd, vluchtig op de bruine vlechten; zij bekeek zich in den spiegel en begon op eens te lachen. "Precies een jongen!
"Niet zóó," bracht Han in 't midden, en nu brák de spanning: Else wierp de sarong af, liet zich neervallen op den schoorsteen en barstte in 'n onbedaarlijk lachen uit; Go liep heen en weer, van den eenen kant naar den anderen, telkens weer wat afgooiend, wat 'n nieuwe proestbui veroorzaakte, en Han, wat vaderlijk, want hij was al vierde-jaars, keek naar de uitgelaten, knappe, gezonde kinderen, zachtjes meelachend, en dan weer zeggend: "Maar bedaar toch; wat is er nu eigenlijk gebeurd?
Woord Van De Dag