Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
In 1551 vestigde de aartsbisschop Don Juan Martinez Siliceo er een inrichting van onderwijs onder den naam van Collegio de las Doncellas virgineas.
Naar aanleiding van Voltaire's bekend gedicht over de aardbeving te Lissabon, las hij den vorst der letteren in een partikulier schrijven de les over het armoedig pessimisme van diens gelegenheidsvers, waartegen hij met nogal onuitstaanbaar zelf-behagen het zegevierend optimisme stelde dat in hem, ondanks zorgen, lichamelijk lijden enz., altijd de bovenhand hield.
Het zou haar óók hard vallen heen te gaan; maar dat wilde ze niet bedenken. Ze had den prins zoo lief, dat ze alleen peinsde hoe ze hèm leed zou besparen. Niemand kon ze raad vragen in haar omgeving; ook niet den ouden koning, in wiens zachte, half uitgebluschte oogen ze niets dan goedheid las. Plotseling viel haar iets in.
Nu kan je nooit meer met hem op jacht gaan! Een paar dagen vóor zijn' dood bespraken wij nog zijne aanteekeningen over de jacht en las hij ze mij voor. Hij sprak ook veel over jou en zeide dat God jou alles geschonken had, wat een mensch gelukkig kan maken, maar dat je zelf je leven bederft. Dadelijk, den tweeden dag, heb ik een afgietsel van zijn gelaat en een portret van hem laten maken.
Met een voorgewende luchtige speelschheid, zoo aantrekkelijk in eene vrouw, die men waarlijk liefheeft, opende zij den brief zelf, en las den inhoud. Zij kreeg voor die onbescheidenheid haar verdiende loon. Wat zij las, deed haar verdriet. Haar verdriet had ik gemakkelijk kunnen verdragen; maar haar drift, haar woede... in elk geval moest ik ze doen bedaren.
Omdat zij altijd een steeds sterker druk van rijkdom staaplen hij las hoe de knechtschap vermeert, maar ook de scholing, en ook de Eenheid der arbeiders. Hij zag het vóór zich, boven 't boek in 't felle helleschijnsel. Hij begreep het, de zwarte arbeiders waren levend voor hem, daar vóór hem, 't kapitaal was goud boven het gouden boek, daarin zag hij de zwarte arbeidersfiguren.
Zij zag hem ademloos aan. "Ik heb het begrepen," fluisterde zij. Hij zette zich neder en schreef nu een lange phrase. Zij verstond alles, nam het krijt en antwoordde dadelijk. Hij kon het een poos niet ontcijferen en zag haar dikwijls in de oogen. Het was hem of door louter zaligheid een verduistering over hem kwam; in de bekoorlijke, van geluk stralende oogen las hij alles, wat hij weten wilde.
Ze las en las maar voort: de eene bladzijde na de andere, het eene hoofdstuk na het andere, totdat ze aan 't mooiste gedeelte van 't verhaal gekomen was. Toen liet ze het boek even in haar schoot vallen en leunde met haar hoofdje achterover tegen den stoel. "Hè, wat is lezen toch heerlijk," dacht ze, "'k zou wel al door kunnen gaan. En, nu krijg ik 't mooiste nog.
U moet dan weten, lieve Mijnheeren en Dames, dat er dit jaar een oorlog is geweest tusschen de Pruisen en Franschen. Nu, dat zult U eigenlijk wel weten, want de Vader las er alle dagen van in de courant.
Het trof hem hoe schoon en sterk de blik van Peter was, hoe adellijk zijn groot, breed-grootsch voorkomen, en hoe stil en rechtzinnig het gebaar van zijne struische beeldhouwershanden. Hij was dadelijk zeer erg met hem ingenomen. Hij las hem zijn verzen voor, besprak ze met hem, voelde allengs, uitgaande van zijn nieuwen vriend, het gewicht van een ernstiger, zwaarder, humaner leven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek