United States or North Korea ? Vote for the TOP Country of the Week !
Een vluchtig glimlachje krulde de lippen van den strengen spreker en hij antwoordde: "Dat zullen wij eens zien." "Zoo!" zeide ik een weinig verstoord, "maar veroorloof mij om de reeks van tegenwerpingen met betrekking tot dit document te voltooien." "Spreek, mijn jongen! spreek ongedwongen. Ik geef u volle vrijheid om uwe meening te uiten. Gij zijt niet meer mijn neef, maar mijn ambtgenoot.
Een meesterlijke en voorname glimlach van ongeloovigheid krulde de lip van den vertegenwoordiger der wet. »Zoodat ik genoodzaakt ben proces-verbaal op te maken!" zei hij, op den meer milden toon van iemand, die een buitenkansje in het verschiet heeft. »Waarom een proces-verbaal? Morgen zend ik u die jachtakte, mijn brave marechaussee, en...."
Zijn oogen leken twee heldere sterren, en ofschoon het water hem uit het blonde haar droop, krulde het zich toch alleraardigst. Hij zag er uit als een kleine engel, maar hij was bleek van kou en bibberde over het gansche lichaam. In zijn hand hield hij een prachtigen boog, die echter door den regen geheel was bedorven; de kleuren der mooie pijlen vloeiden door den regen in elkander.
De nachtwind was opgestoken; boven het hoofd van den jongen man boog hij de takken te zamen tot een zacht geruisch, en krulde de oppervlakte van den donkeren vijver aan Army's voeten; hij voerde alle droevige gedachten naar de verste verte en bracht verzoenende liefde en zoet verlangen door den stillen, zoelen zomernacht.
»Met uw verlof, dien ik zien zal, waarde ooms, en zoo spoedig mogelijk, met uw welnemen." »En dan, als ge hem gezien zult hebben?...." »Als ik hem gezien zal hebben?.... Wel, dan kunnen wij over mijnheer Aristobulus Beerenkooi praten." Broeder Sam en broeder Sib keken elkander ter sluiks aan en een glimlach van verstandhouding krulde hunne lippen.
We stonden met ons drieën voor de klas, hij en wij tweetjes. Hij was meester, wij de nieuwe leerlingen. Hij was een nog al rijzige man, een beetje dik gezond uiterlijk. Ik zie hem nog heel duidelijk. Zijn haar krulde wat, sprong tenminste. En ik zie het plaatsje nog waar we stonden, en de banken met de onderzoekend kijkende kinderen, en de opschuifborden aan den muur.
De zee zelve krulde haar, nauwlijks gerimpeld, satijn van wisselend groen en azuur en violet, met tintelende plooien schuim, uit van den einder tot het strand. Daarboven schitterden sterren en de melkweg scheen een stof van parelen, verspreid aan die geheimzinnige eeuwigheid van vaag blauw... Uit de zee steeg een bijna onzegbaar gesuis op, als uit een eindeloos groote schelp....
Bij die woorden trad Sarcany op het jonge meisje toe, dat vlug van den divan opsprong en in allerijl naar het uiteinde van het vertrek vluchtte. "Ellendeling!" zei zij, terwijl een waas van verachting hare schoone lippen krulde. "Gij zult met mij meegaan!... O, gij kunt mij onmogelijk ontkomen! Uw lot is beslist." "Met u meegaan?... dat nooit!" sprak het jonge meisje vastberaden uit. "Dat nooit!
Falckestein, die weinig trek gevoelde om het gesprek te beginnen, keek strak voor zijn voeten uit naar een spin, die over de dorre bladeren liep, speelde met de vingers der rechterhand een marsch op de knie en krulde met de slinke zijn knevels op.
Eindelijk sprak Vrouw Geerte met een zucht: »Maar Govert, je denkt er toch niet over, de uitnoodiging aan te nemen? Je zult je toch niet wagen in het hol van den leeuw? Wie weet, welk lot je daar te wachten staat! Ga toch niet, wat ik je bidden mag." Een fijn lachje krulde de lippen van den vreemdeling.
Woord Van De Dag