Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juli 2025
De eenige, want de vrouwen vertelden, dat de duivel hem ontliep. Eens op een dag toch, toen die 't gewaagd had hem te verzoeken, werd hij gegrepen, aan een poot van zijn krib gebonden, met het koord afgeranseld, en eerst weer na negen dagen in vrijheid gesteld.
"Dat waren zeker andere kabouters dan ik," zei hij. "Maar ik zal je halster losmaken en de deur voor je opendoen, dan kun je naar buiten gaan en uit een van de plassen op de hoeve drinken, en dan zal ik probeeren op den hooizolder te klimmen en hooi in je krib te gooien." "Ja, dat zou altijd wel wat helpen," zei de koe.
Zij gingen over het voorplein, zonder dat iemand op hen lette, hoewel sommigen het nog druk genoeg hadden over het wondervolle licht. De deur van de spelonk stond open. Er brandde licht en zij traden zonder omslag binnen. Vrede zij u! zeide de wachter tot Jozef. Hier zijn eenige lieden, die een jonggeborene zoeken, in doeken gewonden en liggende in een krib.
Hij hijgde nog van de buitenlucht. Zijn dochters zaten op den grond bij den schoorsteen; de oudste verbond de hand der jongste. De vrouw zat met verbaasd gezicht als ineengezegen op de het dichtst bij den haard staande krib. Jondrette liep met groote stappen door het vertrek heen en weder. Zijn oogen hadden een buitengewone uitdrukking.
De boeren glimlachten, stil bewonderend. Ook de boerinnen zagen met zwijgende bewondering toe. Geen een die durfde om te gaan met paarden als die Smul; geen een die er verstand van had als hij. Smul liet zijn hand los en richtte zich op. "Da peird hé zeuveel veulen in as ikke!" orakelde hij ruw, met een rechten blik op Dons uit de krib komend.
Daar werden, volgens voorschrift, tafels en banken op de ijzeren kribben geworpen, om voldoende ruimte te winnen.... en pas bij deze haastige bezigheid was het, dat wij onzen zieken vriend terug vonden. Een in allerhaast opgeruimde bank scheerde hem rakelings langs het hoofdkussen en plofte neer op zijn krib.... »Hoe gaat het ermee?« vraagde ik belangstellend.
Ik val neer op een vuilen ijzeren krib; mijn mooie jas kreukt.... Een handvol cigaretten geef ik om mij heen. Zwarte, vuile handen zijn gretig naar mij uitgestrekt. Ik geef nòg meer cigaretten... mijn koker is leeg... er is er geen meer over voor mij-zelf. Dan steekt een der groezelige handen mij een sigaret toe. »Hier, je heb' er zelf geen meer over!« Ik kijk verbaasd op.
Ieder stap, die de vader dee, voelde ik op me hart. "Kees," zeid' ie, over me heen bukkende: "Je heb geld; je weet wel dat je dat hier in 't Huis niet verstoppen mag"; en meteen trok ie 't uit me hand. "'t Is voor een doodhemd", stotterde ik, en viel op me knieën in de krib maar 't holp niet. "We zellen 't voor je bewaren", zei de Vader, en maakte het zakkie ope', en telde et geld bedaard.
Hij bleef bij zijn vollen buidel op den wagen zitten. Na eenige oogenblikken wordt de krib weggenomen, en komt het volk met den wagenaar naar buiten, om ieder zijn plaatsje weer in te nemen. Hun al te groote luidruchtigheid jaagt den paarden een schrik op het lijf: ze gaan er van door en rennen met den schilder voort.
Ik profiteer dankbaar van de gelegenheid; eenige harde eieren en de onvermijdelijke harswijn, waaraan ik trouwens reeds gewoon raak, voltooien het geurige maal, en dan ga ik opzoeken wat met een stoutmoedig euphemisme mijn bed zou kunnen worden genoemd, een eenvoudige houten krib, goed voorzien van stroo.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek