Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
"Hij is den straatweg op geloopen, om te zien... Hè! dat's vreeselijk; dat slaat zeker ergens in." Bevend klemt vrouw Keetje zich aan den arm van haar man. "Goddank! 't begint harder te regenen, dat 's goed. Heb je 't paard bezorgd?" "'t Stalt aan de herberg." "Och! als die Dorus maar terugkwam. O! wat een licht, en de slag er dadelijk bovenop; o God, mijn hoofd!"
Zij kan het bijna niet meer vereenzelvigen met de ronde wangen en schitterende oogen, die zij zich van vroeger herinnert.... Maar hij is toch haar dierbare kleine Wim nog.... Ach, zooals hij daar nu ligt, ziet hij er uit, als ware hij reeds gestorven. Welk een verschrikkelijk gezicht! Een traan welt haar in de oogen, maar zij wischt dien haastig af en klemt de lippen opeen. Niet schreien!
Vaster klemt hij haar aan het hart, en dan, in schier overspannen verrukking: "Ja Eva, oom zal je kennen en waardeeren. Waarachtig hij zal mij nog jaloersch maken met zijn liefde voor mijn engel!" "Die arme oom!"
Eene buurvrouw, juffrouw Bonnet, is binnen getreden; en na den kleine bekeken te hebben en betast, verzekert zij dat het koude koorts is. Zij heeft er verstand van, zij heeft haar man aan eene dergelijke ziekte verloren. De moeder schreit en klemt Charlot in hare armen. De vader holt als een waanzinnige weg en gaat een dokter halen.
Hij klemt zich vast aan den boom, want de walkant is glibberig nat. Hoor, ze komen al nader. Hoor, ze zingen: "Nooit geen nood, Nooit geen nood. Zoetelief trouw, tot in den dood." En de dansende stoet kwam al nader: "Daar niet van, Daar niet van, Allevrouw pakt 'er eigen man. "Nooit geen rouw, Nooit geen rouw, Alleman zoent z'n eigen vrouw." Ze komen al nader.
"Lage ellendeling!" zegt Helmond, terwijl hij Eva vast aan zijn borst klemt, en Kartenglimp met een blik vol verachting doch schijnbaar kalm blijft aanstaren. "'t Zal de vraag zijn wie hier van ons beiden met recht een ellendeling heet;" brult Kartenglimp met een ruwen vloek. Eva trilt over al haar leden. Dokter Helmond kan zich beheerschen.
»Naar Rotterdam .... houd me niet langer op!" »Naar Rotterdam .... en dan?" »Naar Utrecht, om te dineeren...." »Bij?" »Bij Van Berenvelt, dat spreekt van zelf!" Suze klemt de tanden op elkaar; haar boezem golft onstuimig. Zij zwijgt, alleen hare oogen spreken. »Uit den weg Suze! Ik heb geen minuut meer te verliezen!"
Men wil haar losrukken van den grijsaard, maar zij wil niet van hem gescheiden worden. "O neen, laat mij met hem sterven, scheidt ons niet," smeekt zij hare beulen met bevende stem. En sterker klemt zij zich aan haar geliefden vader vast, want hare liefde voor hem is sterker dan de dood. Zie, zelfs het bloeddorstige grauw wordt er door getroffen. "Laat haar! Laat haar!" wordt er geroepen.
Doch Fik het spookmonster Fik die nog steeds tusschen zijn oude tanden de broekspijp van den bevenden aspirant-notaris klemt, schijnt niet genegen om, zonder zijn prooi, tot den baas terug te keeren, en, steeds rukkend en wederrukkend, sliert hij Flitz die van den schrik geen kracht bezit om weerstand te bieden door de takken met zich voort, totdat ze beiden op den landweg staan, en een krachtig: "Kerel wie ben je?"
De eene hand houdt nog het boek tusschen de bladeren, als om het nog niet uitgelezen blad niet te verliezen; de andere klemt den donkerblauwen mantel, die ook het hoofd omgeeft, wat dichter aan den open hals.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek