Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 mei 2025
Als zij een tocht langs de beek wil doen, loopt zij langs den benedenrand van den walkant, of onder water over den bodem van de beek. Zij is een bijzonder wakker, schrander en behendig dier, dat den onderzoeker in ieder opzicht genoegen verschaft.
"Dat zal slechts een schemering zijn. Door den regen van gisteren is het water zoo troebel geworden, dat het vooral onder de boomen aan den walkant niet van den vasten grond te onderscheiden is.
Zoo voorzichtig mogelijk kroop hij achteruit, langzaam langzaam verder. Den hond trok hij meê. Eindelijk had hij het achtereinde van het laddertje bereikt en moest hij op het ijs stappen. Maar daar was het niet zoo erg zwak meer. De hond kwam eenigszins tot zichzelven. Bevend op zijne pooten liep het dier naar den walkant. Daar hielp Karel het omhoog, tegen den walkant op.
Die dient uit de voeten. Maar hoe?" "Hij wordt van kant gemaakt, dat is het eenige, dat er op zit. Overigens is er ook niets aan den kerel verbeurd." "Hebt gij dan al een plan?" "Ja, de gevangenen behoeven niet het water in. Wij brengen het bootje eenvoudig aan den walkant." "Maar dat zal immers gezien worden, want door den golfslag zal het bootje telkens in de hoogte gaan."
Hij klemt zich vast aan den boom, want de walkant is glibberig nat. Hoor, ze komen al nader. Hoor, ze zingen: "Nooit geen nood, Nooit geen nood. Zoetelief trouw, tot in den dood." En de dansende stoet kwam al nader: "Daar niet van, Daar niet van, Allevrouw pakt 'er eigen man. "Nooit geen rouw, Nooit geen rouw, Alleman zoent z'n eigen vrouw." Ze komen al nader.
Even staat-ie met het touw om zijn middel op den rand van het bootje. Dan floep. Breede, nijdige kringen cirkelen om de plek waar hij verdwenen is. Groote spattende stankbellen borrelen op. "Vieren! Meer vieren!" schreeuwen ze van den walkant. Gerrit komt boven, proestend en hijgend. Modder hangt om zijn haar. Niks. Hij wordt in het bootje getrokken. Een ander man springt in 't modderwater.
't Was spoedig bereikt; Ep maakte het schuitje aan den walkant vast en bracht Willem in het woonvertrek, waar hij allerhartelijkst door de vrouw van den visscher werd ontvangen. »Komaan, ga dáár nu eens zitten!" zei ze, een stoel van den wand bij de tafel plaatsend. »En kijk, dat zal er wel ingaan, denk ik!" Meteen zette zij een bord vol dampende karnemelksche pap voor hem neer.
Een verbazend plezier hadden we er in, de menschen voor niets naar den belknop te doen loopen, maar dan niet door even aan te bellen en daarna weg te hollen, dat was te gewoon. Als er ijs in 't water lag, bonden we een donker touw aan den belknop, liepen dwars den weg en het ijs over naar den overkant, gingen daar in de koude aan den walkant zitten, en trokken.
Symensen en Walichs hadden hem tusschen zich in genomen en bewaakten hem, zooals zij lachend opmerkten, »met de grootste liefde." Maar de Overste hoopte vurig, dat het zijne vrienden en soldaten aan den walkant mocht gelukken, hem te verlossen. Hij zag hen naar de booten ijlen en daarin plaatsnemen. De Vrijbuiters waren het visschersbootje nu genaderd, en hadden de grootste pret.
Laten wij hopen en bidden, dat God ons beschermen moge, want ons lot is in Zijne handen." »Amen!" sprak Floris Geurtsz. »Kom Marten, we moeten onzen tijd niet verpraten. 't Is hoog noodig, om het hooi te schudden, willen we het vandaag nog droog krijgen." Vader en zoon verlieten het huis, en ook Anna volgde hen, om zich naar den walkant te begeven, waar zij iets te verrichten had.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek