Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
Zoo dan trok hij op zekeren wintermorgen uit. De dag was nog niet aangebroken. Hij was goed toegerust, droeg den boog over den schouder, den pijlenkoker aan den zadel-knop. Zijn deensche hengst, gevolgd door twee dashonden, deed den grond onder zijn gelijkmatigen draf opklinken. IJzeldruppels kleefden aan zijn mantel; er woei een snerpende Noordenwind. Langzaam werd de oosterkimme lichter.
Niet dan langzaam kwam de wagen vooruit, want de wielen kleefden vast aan den doorweekten grond; maar onder het waterdichte dak vonden de reizigers eene veilige schuilplaats tegen regen en wind. Het was trouwens niet de eerste maal dat zij onder soortgelijke omstandigheden de goede eigenschappen van de Schoone Zwerfster op prijs hadden leeren stellen.
Balletje na balletje kraakte ze tusschen 'r kiezen in tweeën, dee in elke kom 'n helft. Gruizelde 'n balletje stuk in 'r mond, dan taxeerde ze de scherfjes die an 'r vingers kleefden, wreef ze langs de randen der kommen. Mijntje strooide voorzichtig kaneel uit 't toetje en Rebecca, licht-bevend goot 't water in de kous met de gemalen koffie.
"Nee... visch..." "Visch?" "Ja... botjes..." "Ben je bij La Fuente geweest?" "Nee... Er kwam een botboer voorbij... Toen heb ik er acht voor vijftig cent gekocht." "Hoe kòm jij aan vijftig cent?" Er lag enorme verbazing in mijn vraag. "Da's mijn geheim. Hier is de visch." Acht magere botten kleefden d'r bloederige lijfjes aaneen. "Heb je niet afgedongen?" "Natuurlijk. Hij vroeg een pop.
De jonge lieden, die te Leiden voor den kansel werden opgeleid, schaarden zich voor een groot gedeelte aan de zijde der bovendrijvende partij; anderen echter kleefden de oude leer aan, en stonden Gomarus of Polyander voor.
Ik zelf kroop half tegen den dam op, half werd ik er tegen opgetrokken. Eerst nu voelde ik, dat mijn kleeren als lood aan mij kleefden. Rondom mij was alles een en al gejubel; slechts twee hieven klaagtonen aan. Zij, die dat deden, meenden dat de vrouw dood was. Ik zei hun echter dat zij onmogelijk verdronken kon zijn, ofschoon het kon zijn dat de botsing haar gedood had.
Zijn bange gillen versmolten in het bruisend gejuich der menigte. Na hem rond het leger gesleurd te hebben, kwamen zij altijd huilende, bij het vuur, en trokken hem vier of vijf malen dwars erdoor totdat de kolen, die op zijn aanzicht kleefden, hem onkennelijk hadden gemaakt. Hun loop dan weer hernemende, verdwenen zij met het dode lichaam in de duisternis.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek