Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juli 2025
De kinderen werden mij gewaar en vlogen weg als opgeschrikte vogeltjes, toen ik de beweging maakte van hen te willen photografeeren. Ik liep ze achterna. Zij lachten, liepen achter muren om, verborgen zich, kwamen weer voor den dag, en ik kon mij al gauw verbeelden een wolf te zijn, die schaapjes achtervolgde. Klik, klak, daar had ik ze!
Intusschen hoorde men weêr het geratel van rijtuigen over de straatsteenen, dat op eens koud en hard werd als zij de Spiegelstraat uitdraaiden en dan voor van Wildens deur staakte, terwijl de koetsier ho! riep, als de wielen nog even langzaam voortgingen, en, zijn neus ophalend, klak! van de bok sprong om zachtjes het portier te openen.
"Hij vraagt of z'n moeder hem nog geern mag" antwoordde Geerten, gebarend een borrel in één teug naar binnen te wippen ... Trees zweeg, bleef roerloos staren in de hel-gele vlam der lamp. Nadat hij gegeten had, richtte hij zich op, smeet zijn klak af, liet zijn hemd van de schouders glijden.
Geerten maakte de oorlappen van zijn klak los, bond ze onder de kin vast, want zijn ruige wangen tintelden van kou ... Loopend langs de huizen, om zich tegen den zoevenden wind te beschutten, begon hij na te denken over hetgeen hij nu doen ging ... De frissche nachtlucht verhelderde zijn brein, waarin nog hingen nevels van wisky en gerstenbier.
Hij schudde het peerd zijn manen en zijn steert, en rukte Pallieters klak van zijn kop, dat zij omhoog vloog lijk een vogel en in 't tintelende water van de Nethe viel. Doch Pallieter zag niet om, hij reed maar voort, wild en dwaas, zonder teugel, om al het geweld van den jongmakenden wind over hem te laten gaan. Mannelijk genot!
Geerten trok de oorlappen zijner klak omlaag, meesmuilde vergenoegd, spritste vuil-bruin speeksel vóor zich neer op den grond, begon dan beide armen over elkaar te zwaaien, met de plat-geopende handpalmen pletsend tegen zijn lijf ...
Pittig kwamen zij voor den hellen achtergrond en daar klom er een figuurtje naar boven, de banken ombeenend en ginder ging er éen lui zitten, en wat verder weêr een, wiens roode gordel een vurige klak kleur werpen kwam van uit de verte.
Pallieter kwam buiten, en het was een weer, zoo kleer en zoo jeugdig, alsof opnieuw de lente begon. Hij haalde zijn klak, stak zijn pijp aan en ging op wandel om zijn beenen te rekken. De hemel was als antiek blauw porcelein, en een bol windeke liep door de lucht, dat in de hofkens het bleekend lijnwaad, aan koorden, klapperen en wapperen deed.
"Elke lek dien er oep valt is lijk ne meskeskus zoe zuut," zei Pallieter, en hij liet zijn wit hemd maar nat worden; 't was een weldaad. "Mor wor gade nu iest oep weg?" vroeg Fransoo. "Nor daar waar mijn klep wijst," zei Pallieter en hij wierp zijn klak in de lucht, die terug neerviel met de klep naar zuidoost wijzend. "Nor de zonstreek!" juichte Pallieter. "En dan?" vroeg Fransoo.
Kom, we zullen eens gaan zoeken... een kruier heeft mij geholpen... Een kruier, wat is dat? Wel, Snepvangers, leerde de Verdierenpikker, 't is te zien dat ge pas in Holland zijt, een kruier dat is zoo'n vent... ge weet wel... Neen, ontkende Snepvangers. Wel zoo'n vent die commissies doet... een boodschapper. Zoo een met een koperen plaat op zijn klak die aan de statie staat? vroeg Madame.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek