Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Het is nog maar kort geleden dat hij stierf, en ik kwam nu naar Kentucky, om te zien of ik mijn broeder kon vinden en vrijkoopen." "Ik heb hem van eene zuster Emily hooren spreken, die naar het Zuiden verkocht was," zeide George. "Ja, die ben ik," zeide Madame De Thoux. "Maar zeg mij wat voor een...." "Een zeer knap jonkman," zeide George, "in weerwil van den vloek der slavernij, die op hem lag.
Er is niets van al die dingen, die mijne moeder en mijne zuster, mijne vrouw en mij zelven het hart hebben gebroken, of uwe wetten veroorloven het en geven ieder man in Kentucky macht om het te doen, zonder dat iemand het hem kan beletten! Noemt gij die wetten de wetten van mijn land? Mijnheer, ik heb evenmin een land als ik een vader heb. Maar ik zal er nu een krijgen.
Evenals de Indianen hebben zij Kentucky verlaten en zich al verder en verder naar 't westen teruggetrokken om den moordlust van de blanken te ontgaan. Zoo zij in de oostelijke staten nog voorkomen, danken zij dit aan de jachtwetten, die ter hunner bescherming zijn uitgevaardigd.
Zeg mij, waar gij vandaan komt en wat gij hier zoekt," zeide zij. "Ik ben uit Kentucky gekomen," was het antwoord. "Wanneer?" zeide Mr. Bird, het verhoor opvattende. "Dezen avond." "Hoe zijt gij dan gekomen?" "Ik ben over het ijs gegaan." "Over het ijs gegaan?" herhaalden al de aanwezigen. "Ja," zeide de vrouw langzaam. "Dat heb ik gedaan.
"Toen ik mij voor de eerste maal in Kentucky ophield," verhaalt Audubon van het Prairiehoen, "was dit wild hier zoo veelvuldig, dat het niet hooger geschat werd dan gewoon vleesch; geen echt jager achtte het de moeite waard er jacht op te maken.
Ik wist, dat hij in Russelville, Kentucky, een broeder had, dien wij van plan geweest waren op te zoeken, om daar de noodige toebereidselen te maken voor onzen tocht naar het Zilvermeer. Toen ik daar aankwam hoorde ik, dat die broeder naar den Arkansas vertrokken was, maar geen mensch wist mij te zeggen naar welke plaats.
"Zekeren George Harris en Eliza Harris en hun zoon, en Jim Selden en eene oude vrouw. Wij hebben de officieren hier en eene volmacht om hen te vatten; en wij zullen hen krijgen ook. Hoort gij wel? Zijt gij George Harris niet, die aan Mr. Harris van Kentucky behoort?" "Ik ben George Harris. Zekere Mr. Harris van Kentucky noemde mij eens zijn eigendom.
"Mijnheer Wilson, ik weet dat alles wel," antwoordde George. "Ik loop gevaar, maar," met deze woorden sloeg hij zijn overjas open en liet een paar pistolen en een mes zien, "gij ziet, ik ben er op bedacht. Naar het Zuiden zal ik nooit gaan. Neen, als het zoover komt, kan ik mij ten minste zes voet vrijen grond verschaffen den eersten en den laatsten die ooit in Kentucky mijn eigen zal zijn."
Dikwijls stond George's stoel bij de deur harer hut, en dan kon Cassy, als zij hare deur openliet, het gesprek hooren. Madame De Thoux deed zeer omstandig navraag naar Kentucky, waar zij zeide dat zij vroeger had gewoond.
Topsy's oogen flikkerden en zij zag Ophelia vragend aan. "Wat is er?" zeide deze. "Als je blieft, Juffrouw, was dat de staat Kentucky?" "Welke staat, Topsy?" "Die staat waaruit zij vielen. Ik placht meester te hooren zeggen, dat wij uit Kentucky gekomen waren." St. Clare lachte. "Gij zult haar eene meening moeten geven, of zij zal er eene maken," zeide hij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek