Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 28 juni 2025


Ze zweefde langzaam over de tuinen en beukenhagen, die het plaatsje omgaven, terwijl zij en de jongen aldoor naar beneden keken. 't Was duidelijk te zien, dat hier kinderen waren, die gewoon waren om het huis te spelen, en het duurde ook niet lang, of ze vonden wat ze noodig hadden.

De aangesprokenen antwoordden met het onveranderlijk "Ja meester," dat sedert eeuwen de leus van het arme Afrika is; maar het moet gezegd worden dat zij toch niet bijzonder opgeruimd keken.

"Zulke dingen doen deftige menschen niet, dat behoort niet zoo," zei ze 's avonds tot haar, toen ze haar nog eens onder handen nam. "Ik ben anders wel tevreden over je tegenwoordig, maar je moet heusch wat meer op Cécile letten, die weet altijd precies, hoe zij zich gedragen moet. De andere gasten keken zoo verbaasd en vreemd op, toen jij daar opeens zoo hard aan 't roepen gingt!"

Zij keken met de grootste aandacht, heelemaal in beslag genomen door iets wat ik niet zien kon; en, na een korte aarzeling, trokken zij den winkel binnen. Ik had 't gevoel van iemand, die een prooi beloert, welke niet mag ontsnappen.

Mij kwam een en ander volstrekt niet belachelijk voor, en ook de menschen die zich er omheen verdrongen, keken hoogst ernstig. Ik hield stil en stuurde den mandenmaker naar binnen om te vragen of de heer des huizes thuis was. Hij kwam met een ontkennend antwoord terug. De vrouw van den dokter konden wij toch onmogelijk een afscheidsbezoek brengen.

Eerst gingen ze door eene lange duistere gang, en ja wel, daar schemerde aan 't eind van de gang door de reten van een ouden muur licht. "Nu doodstil," fluisterde de uil. "Hier is eene groote opening. St! St! ik zie ze, ja, er is vergadering!" Met hun drieën zagen ze nu door de opening en keken ze in eene prachtige oude zaal.

Als ik later dan als schooljuf uitkom, wordt ik misschien hier geplaatst, en dan zal ik vóór in plaats van in de klasse zitten, Maar, zeg eens, Ni, je hebt 't mij nog nooit verteld, wat wil je later toch worden?" Twee groote oogen keken 't spreekstertje verbaasd aan. "Nu, vertel maar op."

Maar hij maakte zich daarover geen zorg. Hij had niks noodig. Nu weet hij beter. God alleen heeft niks noodig. En dat is nu juist 't groote verschil tusschen God en ons. Er is dan ook niks van gekomen van die hei. Wij zaten met z'n vieren bij Zandvoort in 't fijne witte zand aan den voet van 't duin en keken naar zee. Kees was er niet bij. 't Was in 't laatst van Juli.

, ze hadden nog nooit zoo veel gewerkt en, om de waarheid te zeggen, ze vonden het toch wel prettig. Doch toen 's middags om vier uur de school uitging en meester kortaf beval, dat ze alle drie zouden blijven zitten, zie, toen keken ze toch niet heel vriendelijk en ze meenden, dat ze heel onrechtvaardig behandeld werden.

Ik dank u wel" en ze vloog op de mannetjes toe en kuste hen op de beide wangen. "Neen, neen," riep Orleman "dat zijn we niet gewend" en meteen zetten ze het op een loopen en verdwenen door den schoorsteen. Boven keken ze nog even om. Liesje kleedde zich vlug uit, blies de lamp uit en stapte in bed. Toen hoorden ze nog heel zacht: "Dank u, lieve Heer.

Woord Van De Dag

phylarchos

Anderen Op Zoek