Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 mei 2025
Mijnheer maakt bij zich zelven de reflectie dat het hier toch inderdaad ijselijk bourgeois is, terwijl de vrouw van Janssen een gulle, welgevormde, gezonde Juffer-boerin voor deze gelegenheid van boven tot beneden in 't zondagspak, en vuurrood van de eere, die haar en haar huis weervaart gedurig, ja ja, zegt, en dat de femilie 't moar veur lief moet nemen, met de betuiging alweder, dat 't mooi weertje is.
Dienaar Paulet Mr. kok en pasteibakker. "Da's spietig," denkt Janssen: "ha'k 'et geweten dan ha'k 'en poar vette kiepen kunnen meebrengen.
Juffrouw Janssen, die aan haar echtvriend plechtig heeft moeten beloven om zooveel mogelijk goed Hollandsch te spreken en dat ook reeds in praktijk heeft gebracht roept in 't volle besef van. haar moederwaarde: "Wát mein ie vier, mins? mins, 'k hêt 'r zeuven!"
"Doar hewwe 't bloazen veur geleerd," zegt Janssen, en tot de gasten: "Schuuf bij as te blieft." De deerne is vertrokken; de gasten hebben zich nader bij de tafel gezet; Janssen drukt het binnenste van zijn pet tegen het aangezicht, en juffrouw Janssen doet haar oogen dicht en laat het hoofd op den linkerschouder zakken.
De neef praat waarlijk allerliest, en nadat Janssen heeft gezegd, dat ie 't spul van z'n lêven nog wel is wou zien, moar, dat ie zien mond wel af kan vêgen umdat 'r toch nooit van kommen kan; nadat mijnheer nog vele redenen vernomen heeft waarom 't niet mogelijk was, betuigt ZE. dat het anders zeer aardig zou wezen, wezenlijk.... en nicht....? heusch! wanneer zij 't eenvoudige voor lief wilde nemen, dat ze dan stellig eens komen moet.
"Kee sting er op dat we wachten zouen tot gelluu.... uwe d'r waren," herneemt Janssen, die 'en heele toer met zijn Hollandsch heeft omdat hij 't ook nooit meer sprak, alleen slechts wanneer hij in den jachttijd op 't kastêl at: "maar," vervolgt hij: "ik zei, loauwe stil onze gang goan: 't was met de kinders, zie je dan kuwwe best op z'n Hollandsch nog êns éten.
Met een kleur als scharlaken, zegt Sientje: "Dank uwe wel!" Een laatst vaarwel wordt er tusschen de mannen gewisseld. Gelukkig! Janssen laat het "nêf" achterwege.
"Wees toch niet boos Charles, 't is immers niet mijn schuld, 't Is waar, Janssen had wijzer moeten zijn of althans zich een fatsoenlijker kleeding aangeschaft en zich op 't Hollandsch praten wat toegelegd moeten hebben.
Zet het mesken al langs de bank, Snijd het spek drie ellen lank, Laat het mesken zinken Tot op de witte schinken; enz. Te Mill en Wanroy volgt op de zeven eerste regels: Jobbik, Jobbik Janssen, De gek, die moet dansen, Ik en de gek En een goed stuk spek. Snij maar diep, snij maar diep, Snij maar in uwe vinger niet!
Mevrouw is tot Janssens blijdschap niet onverbiddelijk, en zelfs mijnheer die heusch nooit iets drinkt zit in 't einde, evenals zijn wederhelft, met een ten boorde toe gevulden wijnroemer dubbele annies, vóór zich. Janssen zal dan veur de gezelligheid nog 'en klein drupke bitter nemen: "Nóg êns éten: nóg êns bitter!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek