Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
Maar toen viel Jans me in de rede, en zei: Kom schei toch uit met die gekkenpraat; waar wil jij mee ploegen als je geen ploegen kunt koopen, hoe wil je dorschen zonder vlegel, malen zonder molen, slachten zonder mes. Waar moet dat alles vandaan komen en wie zal dat maken als iedereen zaaien en maaien en dorschen en bakken en slachten moet?
Dat was nu wel van Jansje jongejuffrouw, van jongejuffrouw juffrouw en van juffrouw mevrouw geworden, maar toch..... Piet zei wel eens tot zijn vertrouwde vrienden: "In den grond van de zaak is het toch eigenlijk Piet en Jans gebleven." En in zekeren zin had hij geen ongelijk. Vlak achter mevrouw Karper kwam een heel ander soort van mensch.
Zoo'n alleenig vrouwmensch! vond de kasteleines. "Jans brengt d'r 's middags een happie van d'r eigen etenspot. Maar verder het ze geen bediening en doet alles zelf. En kraakhelder, hoor! Een mevrouw die zelf het werk doet, is geen Mevrouw! oordeelde, minachtend, het nichtje van de kasteleines, dat in de stad diende en ze vertelde bluffend van haar deftige meesteres. "Die dee niks zelf, hoor!
"Ja, die had haar met het eten gestuurd en gezegd dat, als de deur gesloten was, ze gerust door 't raam naar binnen mocht kijken; naar de Schwarzwalder klok en naar de pop, waarvan ze in het dorp had hooren spreken; en naar de Duitsche boeken, waarvan Jans zei dat ze er misschien wel eens een zou mogen leenen...?" En Liesbeth beloofde: "natuurlijk mocht dat.
Jans Minne, in den naam des Vaders enz." Hetzelfde gebruik leeft nog op verscheidene plaatsen in Duitschland, vooral in Zwaben. Evenals de St. Geerten Minne, St. Michaëls Minne, St. Martinus Minne en St. Stefanus Minne is de St. Jans Minne oorspronkelijk een herinneringsdronk, een offerdronk, aan de goden gewijd.
Ik niet, zei Jans: vooral vandaag niet, want dan staan de meesten niet vast op hun beenen.
De Bisschop daarentegen toonde by de eerste gelegenheid de beste, dat hy ernstig bedacht was, om zijn verkregen recht te handhaven: Nog in het zelfde jaar werd er binnen Montfoort, door zekeren Jan Jans van Boemel, een manslag gepleegd op eenen Arent den Schermer; de Maarschalk van het Sticht trok de stad binnen, en maakte er zich meester van den moordenaar, die, naar Utrecht gevoerd, daar werd gevonnisd, en zijn schuld met het hoofd boette.
Alsof zij in den sneltrein zat en een andere sneltrein reed dien voorbij, zóo snel en zoo ratelend gleed haar plotseling het idee door de hersens om "niet thuis" te geven. En met een wreede blijdschap, die geen sekonde duurde, dacht zij, hoe zij in dit oogenblik hem misschien voor altijd van haar zoû kunnen vervreemden, door Jans "niet thuis" te laten zeggen, nu hij haar al moest hebben gezien.
Nauwelijks aangekleed, uit zijn humeur, moest hij ontbijten in de frissche vroegte van de groote kamer. Marie was dan nog boven bij Felix; Jans had alles maar half goed in orde gebracht, met slaperige oogen. Hij had zijn koffie en zijn ei nog niet op, of uit de verte klonk het waarschuwend getoeter van den diligence-kondukteur, snerpend en rauw langs de vensters.
Het huis was zoo dun-netjes gebouwd, dat Jozef elke stap van de pantoffels der meiden hoorde. Jans stapte licht, met haar magere oude beenen, Marie met zware voeten, meer klotsend. Hij hoorde haar stilstaan, met een gespatter der zolen, vóor Felix ledikantje.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek