Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Zij waren vreeselijk afgezet geworden, bedrogen, bestolen, zoodat zij nog nauwelijks genoeg over hadden om derde-klasse biljetten te nemen. Maar zij hadden genóten: Fuenterrabia was heerlijk, prachtig, eenig op de wereld, en, aangezien ze nu goed den weg kenden, wilden zij er den volgenden dag weer met mij heen. Ik schudde mijn hoofd. Waarom niet? Het is prachtig! jammerden mijn dames.
De openingen, waar een uur te voren deuren en vensters geweest waren, gunden een blik in den razenden vuurgloed; muren waggelden en stortten neer in den brandenden poel; gesmolten lood en ijzer druppelde wit gloeiend neer op den grond. Vrouwen en kinderen jammerden en de mannen moedigden elkaar aan met kreten en schreeuwen.
De vrouw, de dochter en het zoontje kwamen buiten. En ook zij jammerden luid over 't verlies van den mooien hond, die zooveel geld waard was. Vosken vloekte. Allemaal de schuld van die bandieten! raasde hij, zijn vuisten naar 't Oosten ballend. Maar een kreet van angst verkropte in zijn keel en zijn oogen, star van schrik, bleven op den vagen horizont gevestigd.
»Juist zoo, Fer; en allen jammerden, want ze meenden men zou hen nu eens verdrinken; maar ze werden alleen netjes aan den Diemerdijk gezet; 'k zei van morgen tegen Vader: Zonder 26 Mei 1578 hadden we heden dezen dag hier niet.« »En wat zei Vader toen, Marie?« »Wie weet kind! Wie weet! En hij voegde er bij: Weg heeft Hij allerwegen En middelen zonder tal, Zijn doen is louter zegen.
Ze schreide niet, maar wrong de handen, en riep haar kind met luide, klagende stem. Om zich heen hoorde zij het roepen van zwanen, eenden en pluvieren. Ze meende, dat die met haar meê gingen, en ook klaagden en jammerden. "Ze hebben zeker verdriet, dat ze zoo jammeren," dacht ze. Maar dan bedacht ze zich. 't Waren immers maar vogels, die ze hoorde. Die hadden toch zeker geen zorgen.
Maar erger was het met den horlogemaker; zijne vrouw en zijne kleine kinderen klemden zich aan hem vast en jammerden in het Duitsch en in 't Fransch, dat een steenen hart er van moest breken. Nu kon mijn vader het niet langer uithouden: hij trad voorwaarts en vroeg, waarom de horlogemaker gevankelijk weggevoerd moest worden?
»Dan neem ik jou mee, om mij als gids te dienen. Als je het er goed afbrengt, zal ik je, vóór ik het gebergte passeer, vrij laten." »En de anderen, heer?" »Die zal ik dan ook vrij laten. Nu gaan ze met de bala mee als gevangenen." »Och, heer! laat ons met u meegaan! We zullen u trouw dienen!" jammerden de beide anderen.
Dat waren de geleiders der blinden, en allen schreiden en klaagden zoo hard zij slechts konden. "Wat is er te doen?" vroeg donna Elisa. "Ze willen ons onze kerk ontnemen," jammerden de kinderen en tegelijkertijd blaften de honden nog klaaglijker dan te voren, want de honden der blinden zijn bijna menschen gelijk.
Overal snelden de bewoners de huizen uit, angstig en verschrikt, en niet wetende, wat te beginnen. De vrouwen en kinderen jammerden. De mannen grepen naar de wapens. »Wat is er? Wat is er?" werd er angstig gevraagd, en 't Oude Hoen antwoordde, zonder zich echter ook maar een oogenblik op te houden: »Bergt je, menschen, de vijand komt!" En nu klonk het van mond tot mond: »De Spanjaarden komen!
"Als hij slechts het opperbevel gehad had, zouden wij Sicilië niet hebben verloren," zoo jammerden zij; "maar hij zal Athene wel weer machtig maken." Er werd een bijeenkomst gehouden van den Raad, en Alcibiades hield een redevoering. Hij was bedroefd, maar bereid vergiffenis te schenken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek