Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Mijn dames begonnen kwaad te worden, kwaad op mij. Hoe is 't toch mogelijk! riepen zij geërgerd. Fuenterrabia bestaat niet meer, antwoordde ik met een ernstig gezicht. Heusch, ik heb onlangs nog gelezen dat het niet meer bestaat. Maar er zijn nog prentbriefkaarten van. Laten we die hier koopen, dan hebben we 't tòch gezien.
Aldoor schuddend, van neen, van neen, en nóg van neen, verdween mijn wiebelend, maar stijfkoppig hoofd, door de stille hôtelgangen, naar het slaapvertrek. En zoo heb ik Fuenterrabia niet gezien. De steven is naar 't Noorden toegekeerd, wij hebben 't verste punt bereikt en gaan eindelijk terug.
Laten we terugrijden; we willen Fuenterrabia zien! riepen eenstemmig mijn dames. Zou ik weer over de brug mogen zonder een tweede maal tol te betalen? vroeg ik den Franschen douanier. De man trok een zeer bedenkelijk gezicht. Je n'oserais pas l'affirmer; ça dépend du douanier Espagnol. Vous pourriez toujours essayer, zei de Franschman.
En de Spaansche tol krijgt ook geen tweede maal twaalf pesetas. Die gansche streek is heusch geen twaalf pesetas waard. Maar mijn dames wilden Fuenterrabia zien. Er is een ander middel, zei de Fransche douanier. Rijdt naar Hendaye, de eerste weg links, daar boven op den berg, en laat u van daar uit in een bootje naar Fuenterrabia overzetten. Wij reden....
Ik reed mijn wagen op zij, stapte uit, kwam over de brug, bij den Spaanschen tolbeambte. Señor, begon ik, in 't beetje Spaansch dat ik ken, en bracht op beleefden toon mijn verzoek uit. No, señor, antwoordde de Spanjaard, kalm maar beslist het hoofd schuddend. Ja maar, het is 'n vergissing, señor, ik dacht dat Fuenterrabia in Frankrijk lag, drong ik aan. 't Kan me niet schelen, señor, zei de man.
En ik steeg uit, om te zien wat er aan scheelde. Alle twee mijn voorbanden plat! Spijkertjeswee! Spaansche grensspijkertjes! Dames, zei ik met een wanhoopsgebaar.... 't Hielp niks. Zij wìlden naar Fuenterrabia. Maar ik k
Over denzelfden prachtweg van den Spaanschen sport-koning reden wij naar Biarritz terug. Maar in 't voorbijgaan zouden wij 't beroemde Fuenterrabia bezoeken. Hoe of dat nu zoo in mijn hoofd zat begrijp ik niet, maar vast als een klinker in den steenweg zat het er in, dat Fuenterrabia niet in Spanje, doch in Frankrijk lag.
Non, hoofdschudde ik, berustend, tot antwoord. Si vous lui aviez donné quelques pesetas de pourboire, vous auriez bien passé, zei de Franschman. Daar had ik niet aan gedacht. Mijn dames, vast besloten Fuenterrabia te zien, wilden dadelijk het fooi-middel probeeren. Neen, zei ik, beslist. Die onhebbelijke señor krijgt nu eens geen fooi.
Zij waren vreeselijk afgezet geworden, bedrogen, bestolen, zoodat zij nog nauwelijks genoeg over hadden om derde-klasse biljetten te nemen. Maar zij hadden genóten: Fuenterrabia was heerlijk, prachtig, eenig op de wereld, en, aangezien ze nu goed den weg kenden, wilden zij er den volgenden dag weer met mij heen. Ik schudde mijn hoofd. Waarom niet? Het is prachtig! jammerden mijn dames.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek