United States or Marshall Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
De zaak is van te teederen aard om er zelfs met Helmond anders dan zeer zeer vanverre over te spreken; en, zal Jacoba leven en behouden worden, dan moet men gelijktijdig met het versterken van haar zenuwgestel, alles vermijden, wat nieuw voedsel aan dien droeven hartstocht zou kunnen geven. Na Eva's laatsten uitval heeft Van Barneveld niet zonder groote zelfbeheersching zijn kalmte bewaard.
't Was haar eensklaps alsof ze zich in een luchtzee bevond, in een blauw tintelenden aether eindeloos, eindeloos ver aan alle zijden. En, gansch van verre, daar zag ze hem zitten, als een koning, als David, spelend op de harp, hem den schoonen jongeling, den dierbare, die nooit heeft vermoed dat Jacoba hem zoo liefhad. Nu is het voorbij. Dat was een week, een zonderling zwak oogenblik.
Het telegram was weder van Van Hake, en luidde, in 't Nederlandsch vertaald, woordelijk aldus: "Generaal hier geweest; scheen zeer bezorgd over Jacoba. Wilde in geen geval schrijven; een ander raadplegen veel minder; vroeg mij een zenuwmiddel. Mocht mijnerzijds u niets verzwijgen. Anders alles wel; behalve Donerie; gevaarlijk ziek. Van Hake." Neen, Helmond mocht niet dralen.
Is het dan noodig dat men ook die vrouw....? Maar hoor: "O, wij zijn al vriendinnen, niewaar lieve zuster!" roept Jacoba; en inwendig bevend slaat ze den arm om Virginie's hals, en geeft haar voor 't oog van den vader, een teederen zoen. En de oude generaal?
Thom zit met den rug naar haar toe. Haar oogen dwalen het vertrekje rond. De wanden zijn naakt; een klein wit houten tafeltje met een ouden matten stoel vormen het geheele ameublement. En op dat orgel, op dat klavier speelde hij dien zwanenzang! peinst Jacoba, terwijl de orgeltonen haar weemoedige stemming nog verhoogen.
En zie, terwijl de brief aan Jacoba, die in een gom-couvert was gesloten, nu reeds op den geopenden ketel ligt, steekt Kippelaan ter ontzegeling van den gelakten brief, een mes in de groote spiritusvlam, meenend dat het hem gemakkelijk zal vallen door middel van een gloeiend mes, de zegels, zonder de stempels te beschadigen, wat los te maken. Er stond hem zoo iets van voor.
Een klein kwartier later bracht Jacoba zelve de boodschap boven dat de notaris Zoutenheer door plotselinge ongesteldheid was verhinderd geworden om op De Zonsberg te komen. En terwijl ze het zeide, trilde de bee haar in 't hart: O God, vergeef mij! Moet ik dan altijd listig wezen gelijk de slang, terwijl ik oprecht zou willen zijn gelijk de duive!
Hij weet niet wat het haar heeft gekost om den vader tot deze reis, en vooral tot het bezoeken van den stervende in de woning van Philip Helmond te bewegen; neen, Thomas weet het niet; maar die blik van Jacoba doet hem plotseling de waarheid vermoeden; en.... zou hij haar smeekend vragen weerstaan?
Of Jacoba inderdaad koorts heeft, of, dat haar stemming iets koortsachtigs had, zooveel is zeker dat een ongewoon blosje haar wangen kleurde toen zij den brief vouwde en, na het couvert te hebben dichtgeplakt, nog een tamelijk breed lak er op deed, om eindelijk het eenvoudige adres te schrijven: "Aan August." Nu gaat ze naar haars vaders "bureau". "Hier is mijn epistel voor onzen zwierbol, pa."
"En die steen.... dat is....?" zuchtte Eva. "Ja dat is ons nieuwe graf;" bevestigde Coba: "Daar rust nu die goede August, in de schaduw van Donerie's monument." Eva sprak niet. O, dat woord moest haar ziel wel treffen: "In de schaduw van Donerie's monument!" Jacoba zweeg mede. Zij had haar doel bereikt.
Woord Van De Dag