Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 mei 2025
In waarheid een fiere schare! 't Is precies als in de comedie van Cortes, als Jörgen Tambur en de twee getuigen den bloem van Frankrijk's adel moeten voorstellen. Goeiemorgen jelui ganzen " "We zijn geen ganzen," bromde Morten. "Goeiemorgen jelui ganzen, alle twintig," zei de Vos.
Ze was begonnen als winkeljuffrouw bij Jörgen Kruse, in den tijd, toen hij nog een bescheiden komenijs-mannetje was, die kaarsen, en witte suiker en stroop verkocht aan den kleinen man. En eerst een heele poos, nadat ze hem een zoon geschonken had, werd ze tot de waardigheid van "Juffrouw" verheven en kwam in de kamer, als ze in den winkel gemist kon worden.
"Och ja!" zuchtte de oude Jörgen Kruse in zijn kantoortje, "nu is hij dan dominé geworden, en dat is nu wel heel mooi; maar waarachtig, de jongen hoort hier." In de kamer zat Maarten en schreef op wat de reis van hem en zijn verloofde gekost had; en toen ze beneden kwam, zei hij: "Frederika! ik heb nu onze rekening opgemaakt en ik krijg nog twee en dertig en een halve cent van je."
Maar hij had nu zijn veiligen schuilhoek in den donkeren ouden winkel, waar hij zijn vermogen verdiende bij stuivers door krap te meten en te wegen en daar bleef het ongeveer gaan als vroeger. De voornaamste verbetering met Jörgen kwam wel hierop neer, dat hij als het jaar eens heel goed geweest was, 't met de kerstgeschenken en 't offer voor den predikant wat ruimer nam.
De oude Jörgen, die altijd eerst een poos daarna begreep wat er gaande was, keek van den een naar den ander, maar Frederika zat een oogenblik als verstomd. Ze kon van boosheid geen woord uitbrengen. Maarten die stoffel kwam haar ook niet te hulp, en plotseling barstte ze in luid huilen uit en vloog de eetkamer uit.
De nieuwe kapelaan had overigens nog niet veel succes in de stad; er was niets nieuws aan hem; alle menschen kenden den dikken zoon van Jörgen Kruse; en toen zij hem nu opeens op den preekstoel zagen met toga en bef en hem van uit de hoogte de gemeente bestraffend hoorde toespreken, vonden velen vooral de ouderen dat wat wonderlijk.
Het groote feit van den dag in de stad was, dat Professor Lövdahl tien aandeelen in de fabriek genomen had, en het ging zooals Jörgen Kruse voorspeld had. Allen tegelijk wilden op de lijst in de Handelsvereeniging teekenen; ja, er ging een paar dagen als 't ware een zweem van speculatiekoorts door 't anders zoo doode en trage handelsleven.
Hij was toch de eenige, die verstand van de zaak had. Geleerd was hij, en rijk en als hij niet meê wou doen, was er zeker een luchtje aan de zaak, hoe schitterend ze ook leek. "Als eerst Professor Lövdahl teekent dan doe ik meê en velen met mij," zei Jörgen Kruse. De vlugge kop van Michal Mordtmann had niet lang werk met dat bezwaar.
En toch wist zij en de anderen wisten 't ook dat de jonggetrouwden een flinke som van Jörgen gekregen hadden voor een ameublement, terwijl de oude rommel, die Peter meegekregen had, daar geen vierde part van waard was. Dat alles wist Juffrouw Kruse, en ze wist ook, dat, als ze nu zweeg, Frederika een volgende keer nog vrijmoediger op zou treden, en toch zei ze geen woord.
"Dat kan ik me wel begrijpen," lachte de professor, "Jörgen Kruse heeft zeker geld genoeg." "Denkt u dat?" "Uw vader is zeker heel rijk; maar hij moest eigenlijk twee maal zooveel hebben." "Hoe dat?" "Hij kon immers door zijn geld in nieuwe ondernemingen te steken en met ondernemende menschen samen te werken, zonder twijfel zijn inkomen verdubbelen." "Meent u dat werkelijk?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek