Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
»Probeer nou nog eens,« zei de man. Jo trok, en...., gelukkig, daar schoot z'n hand naar buiten. Nog nooit in z'n leven was de jongen zoo blij geweest, als op dat oogenblik. Met tranen in de pogen bedankte hij z'n redder. »Ja, ja, al lang goed. Je moet ook geen vogelnestjes uithalen, 't is zonde,« zei de goede man. En meteen keerde hij terug naar z'n woning.
"Jo en ik zullen voor ons allen fortuin maken; wacht maar eens tien jaar, en dan zul je zien, of het niet waar is," riep Amy, die in een hoek "modderpastijtjes" zat te maken, zooals Hanna haar modellen in klei, van vogels, vruchten en gezichten noemde.
"En denk je te zullen kunnen leven van de opbrengst van de plaats? Op mijn woord, het klinkt paradijsachtig, maar je zult het ontzettend zwaar werk vinden." "De oogst, dien wij zullen binnenhalen, zal heel voordeelig blijken te zijn," lachte Jo. "En waaruit zal die heerlijke oogst bestaan, mevrouw?" "Uit jongens!
Misschien ben ik geldzuchtig, ik beken dat ik een hekel heb aan armoede, en ik wil dan ook geen oogenblik langer arm zijn, dan ik bepaald hoef. Een van ons moet een goed huwelijk doen; Meta heeft het niet gedaan. Jo wil het niet doen, en Betsy kan het op 't oogenblik niet daarom zal ik het maar doen, en voor jullie allemaal zorgen.
De meisjes liepen rond om alles prettig in orde te maken, Meta zette de theetafel klaar, Jo legde blokjes op het vuur, schoof de stoelen om de tafel, liet alles vallen, gooide alles om en stootte tegen alles, wat ze aanraakte. Bets liep van de kamer naar de keuken en omgekeerd, stil en bedrijvig, terwijl Amy iedereen aanwijzingen deed en met de armen over elkaar zat toe te kijken.
Indien de Laurences geweest waren wat Jo "stijf en harkerig" noemde, zou ze niet met hen overweg hebben gekund, want zulke menschen maakten haar altijd verlegen en onhandig; maar toen ze zag, dat ze vrij en gemakkelijk waren, werd zij het ook, en maakte een goeden indruk.
"Ja, ja, dat was dol!" riep Jo, "vooral als we de leeuwen voorbij moesten, of met Apollyon moesten vechten, of de vallei doortrokken waar de booze geesten waren." "Ik hield het meest van de plaats, waar onze pakken afvielen en van de trappen rolden," zei Meta.
Hoe kon ik zoo slecht zijn?" zei Jo halfluid, terwijl ze zich over haar zusje heenboog en het vochtige haar, dat op het kussen lag, streelde. Amy sloeg haar oogen op, alsof ze de woorden gehoord had en stak de armen uit met een glimlach, die rechtstreeks doordrong tot Jo's hart.
Dan zal ik stil zijn en gauw gaan slapen; heusch, ik beloof het je." Jo gehoorzaamde, maar terwijl haar hand zachtjes heen en weer gleed over Betsy's gloeiend voorhoofd en vochtige oogleden, was haar hart overvol, en verlangde ze innig te mogen spreken.
"Zeg dat niet, Amy; je bent heel ondeugend geweest en het is moeilijk voor Jo je het verlies van haar kostbaar boekje te vergeven; maar ik vind, dat ze het nu wel doen kon, en ik denk ook wel, dat ze het doen zal, als je 't maar op het goede oogenblik vraagt," zei Meta.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek