Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
JERONIMO. Hoe, ben je stom? spreek op, nu wakker spreek. Ja wel! IZABEL. Ach, Vader, ’k durf in ’t minst daar tegen Appelleeren. JERONIMO. Ik wel, dat schut ik. LEANDER. Ei, wil u niet eens bezeeren, Kent gy dit schrift wel? ’t is uw hand, gy hebt geen kracht Tot Appelleeren. JERONIMO. Hoe? DANDYN. Hy heeft u in zyn macht. JERONIMO. Ik zie, ik ben verleid, maar ’k zal dat revenzeeren.
IZABEL. Vaarwel. Wat zal men noch beleeven! WOUTER. Kom, Appelleeren wy. JERONIMO. Ei, wilt het haar vergeeven, Zy is noch jong en los. Daar zyn de stukken weêr; ’k Zal zo jy ’t goed vind, haar weêr zamen zetten Heer. WOUTER. Neen. JERONIMO. ’k Zal ’t wel leezen. WOUTER. ’k Ben geen gek, hoe zal ’t hier lukken? Ik heb noch wel Copy.
LEANDER. Wel nu, zyt gy ’t niet die de hand Dorst aan myn dienaar slaan, Mejuffrouw? en de Heeren Zo stout uittartten, en ons dorst zo stout braveeren? Uw naam? IZABEL. Is Izabel. LEANDER tegen Wouter. Schryf. En hoe out? IZABEL. Myn Heer, ’K heb achtien jaaren. JERONIMO. Laat eens zien, een weinig meer; Doch ga maar voort. LEANDER. Zyt gy getrouwt, of haat gy ’t trouwen? IZABEL. Neen, Heer.
LEANDER. Durft ge een valsch Exploot den vader wel In handen geven? WOUTER. Ja. LEANDER. Durft gy aan Izabel Een brief bestellen? WOUTER. Ja, al was het aan de drommel, Ik kan twe konsten. LEANDER. Kom, my dunkt ik hoor gestommel, Het is Jeronimo, ik ken zyn schreuwen; ’k zal U in myn huis, de zaak ontdekken heel en al, JERONIMO, weggaande en wederkomende.
WOUTER. O, gy kunt hem heel gebiên; Hy kwelt hem zo; hy zal u* dezen dag doen zien, *ziende Jeronimo. Dat niemand tegen haar in ’t minst kan procedeeren. IZABEL. ’t Is vader. Zeg haar vry, dat wy ons weinig keeren Aan snoeven; dat men hier om haar vervolging lacht. Daar zie, hoeveel men uw Exploot en dreigen acht. JERONIMO. Hoe, heeft myn Dochter een Exploot van u geleezen?
IZABEL. Myn Heer, ’k veracht hem, noch ’k versmaa hem niet, dat ’s nader. LEANDER. Schryf, schryf. JERONIMO. Ik zeg u, dat zy dat heeft van haar Vader. Zy antwoordt wel. LEANDER. Nochtans hebt gy getoont, als dat Gy geen meer afkeer als van Rokkedragers had. IZABEL. De Rok, myn Heer, kon my voor deze nooit behagen, Maar nu begin ik hem myn achting op te draagen.
De geest van beestigheid, En van verachten is my lang van hen voorzeit. JERONIMO. Ik moet betovert zyn, och, och! men zal haar vangen; Wel zo ik iemand ken, zie daar ik laat my hangen. LEANDER. Een Exploteur te slaan! maar ’k zie de Delinquant. WOUTER tegen Izabel, Je kent hem wel?
LEANDER. Mevrouw, nu kunt gy uw Schoonvader daar beschouwen, Groet hem. JERONIMO. Hoe, hoe? DANDYN. Wat’s dit voor een verborgentheid? LEANDER. Men volgt van stip tot stip al ’t geen gy hebt gezeit. DANDYN. ’k Zal ’t niet herroepen, nu ik ’t Vonnis heb geweezen. JERONIMO. Myn Dochter stemt dat niet, zy zal uw Bruid niet wezen. LEANDER. ’k Verlaat my heel, myn Heer, op ’t woord van Izabel.
WOUTER. Mejuffrouw, ’k wenschte wel, Dat ik de goedheid, van uw heusheid mogt erlangen, Dat gy dit klein Exploot woud van myn hand ontfangen. IZABEL. Vergeef my dat, myn Heer, ’k heb nooit daar in gedaan. Myn Vader komt zo ’t huis, die zal u best verstaan. WOUTER. Is hy niet ’t huis, Juffrouw? IZABEL. Neen. WOUTER. Daar ’s niet aan bedreven, Wyl ’t onder uwe naam alleen maar is geschreven.
IZABEL. Ach! die eer Is al te groot; kunt gy dat aanzien? gy, myn Heer? DANDYN. Dat doet me een uur of twee van ieder dag passeren. JERONIMO. Myn Heer, ik kom hier om... LEANDER. Hoor vader, zyn begeeren Zal ik u in een woord of twee geheel ontleên.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek